ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

ΜΥΣΤΙΚΟ

 ΤΩΝ

ΝΑΪΤΩΝ

Η Ιερά Σινδόνη

 

Η λέξη DOMINE (Κύριε), που είναι γραμμένη πάνω στο κιβώτιο, μέσα στο οποίο φυλάσσεται με ασφάλεια η «Ιερά Σινδόνη», όπως την παρατηρώ πολλή ώρα, εδώ στο παρεκκλήσι του Duomo στο Torino, κάνει να στριφογυρίζουν διαρκώς στη σκέψη μου οι Ναΐτες.

Αυτό το Ιπποτικό Τάγμα των στρατιωτών του Χριστού ήταν για περισσότερα από εκατό χρόνια εκείνο που έκρυβε τη Σινδόνη σαν το πιο απόκρυφό του μυστικό. Άλλωστε, οι Ναΐτες ήταν αυτοί που έκαναν πόλεμο για να την αρπάξουν από την Κωνσταντινούπολη, έτσι δια πυρός και σιδήρου και να την κρατήσουν έκτοτε για πολλά χρόνια, παρά τις αναζητήσεις.

Το Torino  είναι το τέλος μιας αιματηρής διαδρομής, που ακολούθησε αυτό το λινό πανί από την Ιερουσαλήμ, αλλάζοντας χέρια και κρύπτες.

 Μια σκοτεινή «μυθογραφία», με εικασίες και θρύλους συνοδεύει την όποια ιστορική διαδρομή της Σινδόνης, με πολλά χρονικά χάσματα, στη διάρκεια των οποίων αυτό το «Θρησκευτικό κειμήλιο» μοιάζει να «χάνεται» από προσώπου γης, χωρίς κανείς να γνωρίζει τις απόκρυφες «διαδρομές» του.

 

Η κρύπτη με την «Ιερά Σινδόνη» στο Torino.

 

Η Σινδόνη, με όσα την προσδιορίζουν, μοιάζει να είναι ο αληθινός θρίαμβος των Ναϊτών, των ανθρώπων δηλαδή, πού από τη σύσταση του Τάγματός τους τάχτηκαν στην υπηρεσία του Ναού, εξασφαλίζοντας, όπως ισχυρίζονται, την απρόσκοπτη πρόσβαση των Χριστιανών για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους.

Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, το έτος 70 μετά Χριστόν, πιθανολογείται ότι η Σινδόνη (που τότε ήταν γνωστή με την ονομασία «Άγιο Μανδήλιον»), μεταφέρθηκε στην Έδεσσα της Μικράς Ασίας (τη σημερινή τουρκική Urfa). Η πιθανολόγηση αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι η Σινδόνη τότε λεγόταν και «Εικόνα της Έδεσσας», γιατί, όπως ήταν διπλωμένο και φαινόταν μόνο το αποτύπωμα του προσώπου ενός γενειοφόρου άνδρα, έμοιαζε με εικόνα.

 Μέσα στo αιματοκύλισμα και τη φωτιά από την ισοπέδωση της Ιερουσαλήμ, το «Άγιο Μανδήλιον» σώζεται και το φυγαδεύουν (άγνωστο ποιοι και πως;) στην Έδεσσα-Urfa.

Σε αυτή την πόλη θα παραμείνει περίπου εννιά αιώνες. Υπάρχει ωστόσο μια σύγχυση, που δεν ξεκαθαρίστηκε ποτέ: είναι το «Άγιο Μανδήλιον» το ίδιο με την «Ιερή Σινδόνη», ή πρόκειται για δυο τελείως διαφορετικά πράγματα; Αυτό, μόνο οι Ναΐτες πρέπει να είναι σε θέση να το γνωρίζουν. Άλλωστε, ένας από τους λόγους για τον οποίο ιδρύθηκε το Τάγμα τους ήταν και η αναζήτηση των Ιερών Κειμηλίων, που σχετίζονται με τον Χριστό, όπως το «Άγιο Δισκοπότηρο» (Graal) και η «Ιερά Σινδόνη» (το σάβανο στο οποίο τυλίχτηκε το σώμα του Χριστού μετά την αποκαθήλωση από τον Σταυρό). 

Και ενώ το Τάγμα των Ιπποτών Ναϊτών δεν έχει ιδρυθεί ακόμη, το έτος 944 οι Βυζαντινοί εισβάλλουν στην Αραβοκρατούμενη τότε Έδεσσα με σκοπό να πάρουν το «Άγιο Μανδήλιον» ή την μετέπειτα «Ιερά Σινδόνη». Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ρωμανός Α΄ Λεκαπηνός (920-944) συμφώνησε με τον Εμίρη της Έδεσσας, να του προσφέρει 12.000 αργυρά νομίσματα και 200 μουσουλμάνους αιχμαλώτους, για να πάρει το «Άγιο Μανδήλιον». Έτσι, το «Ιερό κειμήλιο» ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και έφτασε στις 15 Αυγούστου του 944, εορτή τη Κοίμησης της Παναγίας. Την επόμενη μέρα πέρασε τη «Χρυσή Πύλη» και με τη συνοδεία της Αυτοκρατορικής Αυλής και του Πατριάρχη μεταφέρθηκε στην Αγία Σοφία. Μετά τοποθετήθηκε στο ναό της «Υπεραγίας Θεοτόκου του Φάρου» μέσα στο παλάτι του Αυτοκράτορα, όπου και παρέμεινε για 418 χρόνια. Η Ορθόδοξη εκκλησία καθιέρωσε να γιορτάζει την είσοδο του «Αγίου Μανδηλίου» στην Κωνσταντινούπολη, στις 16 Αυγούστου.

 

Το αποτύπωμα της Σινδόνης, με μια αινιγματική γραμμή στο λαιμό να χωρίζει το κεφάλι από το σώμα και να γίνεται αιτία για πολλές «υποθέσεις» και αμφισβητήσεις.

 

 Η σύγχυση, ωστόσο, εξακολουθεί, με βάση τις ημερομηνίες που αναφέρθηκαν: είναι άλλο κειμήλιο το «Άγιο Μανδήλιον» και άλλο η «Ιερά Σινδόνη», ή πρόκειται για ένα και το αυτό;

Η ημερομηνία της εισβολής ή της «συμφωνίας» των Βυζαντινών με τις Αρχές της Έδεσσας, ταιριάζει απόλυτα. Επικρατέστερη πάντως, θεωρείται η εκδοχή ότι οι Βυζαντινοί απέσπασαν με τη βία την «Ιερά Σινδόνη» από την Έδεσσα (Urfa).

 

Το εσωτερικό του καθεδρικού Ναού στο Torino, με το παρεκκλήσι, όπου φυλάσσεται εδώ και πολλούς αιώνες η «Ιερά Σινδόνη».

 

Σύγχυση προκαλεί και η αναφορά ότι το «Άγιο Μανδήλιον» έμεινε για 418 χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Η αλήθεια μοιάζει να είναι ότι με την 4^η Σταυροφορία, το 1204 (δηλαδή 160 χρόνια μετά την αρπαγή του από την Έδεσσα), το «Άγιο Μανδήλιον»- «Ιερά Σινδόνη» πέρασε στα χέρια των Ναϊτών Ιπποτών (Knights Templars), που φαίνεται να το αναζητούσαν από την ίδρυση του Τάγματός τους (το έτος 1118 μΧ) και έκτοτε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (περίπου δυο αιώνων) το χριστιανικό αυτό κειμήλιο παρέμενε στην αφάνεια.

Ένα «Ιερό Κειμήλιο» βουτηγμένο στο αίμα!

 Λέγεται ότι η Δ΄ Σταυροφορία και η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Ιππότες-Εκστρατευτές στο όνομα του Χριστού, έγινε για να πάρουν στα χέρια τους την «Ιερά  Σινδόνη».

Και αφού την πήραν, έκτοτε αγνοήθηκε η τύχη της μέχρι την ημέρα που εμφανίστηκε στην κατοχή του απογόνου ενός Ναΐτη, που την πούλησε στον Βασιλικό Οίκο των Savoy.

Εδώ που στέκομαι, μπροστά στο παρεκκλήσι με τη Sacra Sindone, στο Duomo του Torino, διαβάζοντας ξανά και ξανά τη λέξη DOMINE στο κιβώτιο-κρύπτη, σκέφτομαι πως η Δ΄ Σταυροφορία με την άλωση της Κωνσταντινούπολης και την αρπαγή της «Ιεράς Σινδόνης» ταιριάζει απόλυτα με κείνη τη φοβερή πολεμική ιαχή των Ναϊτών:

Non nobis, DOMINE non nobis
sed Nomini Tuo da gloriam
(Όχι σ’ εμάς Κύριε, όχι σ’ εμάς,
αλλά στο Όνομά Σου πρόσφερε τη δόξα)

 Περίπου ένα αιώνα μετά την αρπαγή της «Ιεράς Σινδόνης» από την Κωνσταντινούπολη, οι Ναΐτες θα παραπεμφθούν σε δίκη από τον Βασιλιά της Γαλλίας, Φίλιππο Δ΄ τον Ωραίο, με τη σύμφωνη γνώμη και του Πάπα Κλήμη του Ε΄ και θα αντιμετωπίσουν βαρύτατες κατηγορίες.

Στην πραγματικότητα, ο Φίλιππος θέλει να τους αρπάξει την περιουσία.

Στις ανακρίσεις για τη «Δίκη των Ναϊτών», που διεξάγονται στην πόλη Σινόν της Γαλλίας πολλοί μάρτυρες θα κατηγορήσουν τους Ναΐτες ότι λατρεύουν ένα γενειοφόρο άνδρα, που η μορφή και το σώμα του είναι αποτυπωμένα σε ένα λινό πανί, στο οποίο καλούνται να ορκιστούν τα νέα μέλη του Τάγματος και να το ασπαστούν.

 

Ένα από τα effect κατά τη διάρκεια της προβολής του video με την Ιερά Σινδόνη.

 

Φαίνεται ότι αυτή η περιγραφή για τη μύηση των Ναϊτών είναι ακριβής. Οι νεοεισερχόμενοι στο Τάγμα ορκίζονται, όπως είναι φανερό στην «Ιερά Σινδόνη», που κανείς ωστόσο, δεν γνωρίζει ότι την έχουν στην κατοχή τους οι Ναΐτες, ενώ οι ίδιοι δεν αποκαλύπτουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται, παρά το γεγονός ότι αυτή, όπως και οι άλλες κατηγορίες που αντιμετωπίζουν θα τους ρίξουν στην πυρά.

DOMINE! Με τους Ναΐτες δεν πλήττει ποτέ κανείς, ούτε και με το Torino.

 Στις 18 Μαρτίου 1314, ο Ζακ Ντε Μολέ, Μέγας Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού, μαζί με άλλους Ναΐτες θα καεί ζωντανός στις φωτιές που άναψε στον Σηκουάνα ο Βασιλιάς της Γαλλίας, Φίλιππος Δ΄, ο Ωραίος και ο Πάπας Κλήμης ο Ε΄. Μέσα από τις φλόγες, πριν πεθάνει, ο Ζακ Ντε Μολέ θα τους καταραστεί στο όνομα του Κυρίου (Domine) και μέσα σε ένα χρόνο οι βαριές κατάρες του θα γίνουν πραγματικότητα με το θάνατο και του Βασιλιά και του Πάπα.

Με όλα αυτά να περιστρέφονται στο κεφάλι μου, δεν είχα καταλάβει ότι ο φύλακας του Ναού μου έκανε νοήματα ότι θα πρέπει να εγκαταλείψω το παρεκκλήσι. Είχα μείνει ολομόναχος να κοιτάζω την κρύπτη με την «Ιερά Σινδόνη», διαβάζοντας για τελευταία φορά τη λέξη DOMINE με άσπρα κεφαλαία γράμματα σε κόκκινο φόντο.

 

 ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ/Torino, Ottobre 2011