ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ
ΣΙΝΔΟΝΗ Το Vaticano και οι Ναΐτες
Την πρώτη αυτή αναφορά-μαρτυρία την κάνει ένας στρατιωτικός χρονικογράφος, ο Ρομπέρ Ντε Κλαρί (Robert de Clari), που παρακολουθεί από κοντά τα γεγονότα της Δ΄ Σταυροφορίας. Ο χρονικογράφος αυτός αναφέρει ότι είδε ο ίδιος ανάμεσα στα κειμήλια που λεηλατήθηκαν από τους Ιππότες, το «Σάβανο του Χριστού» (την «Ιερά Σινδόνη»). Αν η μαρτυρία αυτή είναι αληθινή, τότε ενισχύεται και η άποψη που έχει διατυπωθεί ότι ένας από τους βασικούς λόγους της επίθεσης των Σταυροφόρων της Δ΄ Σταυροφορίας στην Κωνσταντινούπολη ήταν και η απόκτηση (αρπαγή) της «Ιεράς Σινδόνης».
Η «Ιερά Σινδόνη» με το αποτύπωμα ενός γενειοφόρου άνδρα, που πιστεύεται ότι είναι ο Χριστός.
Έτσι το μυστήριο γύρω από αυτό το λινό ύφασμα με τη μορφή του γενειοφόρου άνδρα, περιπλέκεται για μια ακόμη φορά. Έτσι, η ιστορία της «Ιεράς Σινδόνης» μοιάζει να ξαναρχίζει από το 1353, από τότε δηλαδή που εμφανίστηκε στα χέρια του Γάλλου Ιππότη, Geoffrey de Charny, στην πόλη Lirey της Γαλλίας. Ο Geoffrey de Charny εμφανίζει το 1353 την «Ιερά Σινδόνη» ως ιδιοκτησία του και την περιφέρει για να την προσκυνήσουν, μαζεύοντας χρήματα από τους πιστούς. Με τα χρήματα που μαζεύει από τους πιστούς ο Ιππότης de Charny κτίζει στο Lirey της Γαλλίας μια μικρή εκκλησία για να στεγάσει την «Ιερή Σινδόνη», που κάθε εμφάνισή της προκαλεί παραλήρημα στους πιστούς, που την προσκυνούν. Βλέποντας ο Πάπας Κλήμης ο 7ος, όσα συμβαίνουν, αποφασίζει να επέμβει, λέγοντας, ότι η Σινδόνη μπορεί να εκτίθεται σε προσκύνημα, ως αντικείμενο λατρείας, αλλά δεν μπορεί να θεωρείται «αυθεντικό κειμήλιο».
Από αυτό το σημείο και μετά, μέχρι σήμερα, η πορεία της «Ιεράς Σινδόνης» είναι γνωστή. Σκοτεινό παρέμενε μέχρι πρότινος για τη Σινδόνη, το χρονικό διάστημα από το 1204 μέχρι και το 1353. Πάντοτε, ωστόσο, υπήρχαν οι φήμες ότι η Σινδόνη βρισκόταν στην κατοχή των Ναϊτών, που τη λάτρευαν μυστικά και έδιναν ενώπιόν της τον Ιερό, απόκρυφο όρκο του Τάγματος.
Μια λιθογραφία εποχής, στην (14ος αιώνας) στην οποία αποτυπώνεται μια από τις πολλές εκθέσεις της «Ιεράς Σινδόνης» σε δημόσιους χώρους, πριν καταλήξει στο Torino.
Το Vaticano, πριν από τρία ακριβώς χρόνια, στις 6 Απριλίου 2009, αποφάσισε να ρίξει φως στο σκοτεινό διάστημα, που η «ιερά Σινδόνη» ήταν άφαντη, λέγοντας ότι την είχαν στην κατοχή τους, και τη λάτρευαν μυστικά οι Ιππότες του Ναού. Η ιστορικός Barbara Frail, ερευνήτρια στα Μυστικά Αρχαία του Βατικανού, με άρθρο της στην εφημερίδα του Βατικανού, «L΄ Οsservatore Romano», έκανε αποκαλύψεις, ανασύροντας μαρτυρίες από τα πρακτικά των ανακρίσεων των Ναϊτών πριν οδηγηθούν σε δίκη, στις αρχές του 14ου αιώνα.
Το Vaticano, (στη φωτογραφία η Πλατεία του Αγίου Πέτρου) εδώ και τρία χρόνια θεωρεί ότι η «Ιερά Σινδόνη» είναι το σάβανο του Χριστού.
Η Barbara Frail, στο ίδιο άρθρο της γράφει ακόμη ότι: «Του είπαν (σημείωση: του νεαρού Ναΐτη, Αρνό Σαμπατιέ, που επρόκειτο να μυηθεί), να προσκυνήσει τη Σινδόνη και να τη φιλήσει τρεις φορές». Και μετά από όλα αυτά, η ιστορικός συμπληρώνει στο άρθρο της ότι: «οι Ναΐτες ιππότες έκρυψαν τη Σινδόνη για να μην πέσει στα χέρια απίστων και αιρετικών». Το 2009, το Vaticano αποκατέστησε πλήρως τους Ναΐτες, αίροντας κάθε τι που τους βάραινε ιστορικά από τις φοβερές «Δίκες» των Ιεροεξεταστών του 14ου αιώνα, ακυρώνοντας τις ανακρίσεις που έγιναν τότε στην Τουρ και στο Φρούριο της Σινόν, όπου ήταν κρατούμενοι οι Ναΐτες.
Ο τελευταίος Μεγάλος Μάγιστρος των Knights Templar’s, o Jacques de Molay, που κάηκε ζωντανός στο νησί του Σηκουάνα από τον Βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο τον Ωραίο, είχε στην κατοχή του την «Ιερά Σινδόνη» μέχρι την ημέρα της καταδίκης του.
Μήπως όμως αυτές οι φωτιές στον Σηκουάνα δεν κατάφεραν να εξαφανίσουν το Τάγμα των Στρατιωτών του Χριστού, όπως επεδίωκε ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος ο Ωραίος και ο Πάπας Κλήμης ο Ε΄; Η δικαίωση των Ναϊτών από το Vaticano και τον σημερινό Πάπα δείχνει καθαρά ότι οι φωτιές στο Σηκουάνα ήταν μια οδυνηρή εξέλιξη, αλλά με τα χρόνια, οι Ναΐτες ήταν αυτοί που όχι μόνο δεν διαλύθηκαν, αλλά κέρδισαν κατά κράτος. Η Sacra Sindone είναι το πειστήριο της επικράτησής τους, με όποιο τρόπο και αν υπάρχουν σήμερα αυτοί οι «Μυστικοί Στρατιώτες Του Χριστού», που πέρασαν δια πυρός και σιδήρου. Απ’ όπου κι αν πέρασα, ακολουθώντας τα ίχνη τους, πάντοτε είχα την αίσθηση ότι ο άγρυπνο μάτι τους έβλεπε κάθε μου κίνηση.
Ο Πάπας Βενέδικτος δικαίωσε πριν από λίγα χρόνια τους Ναΐτες, με την έκδοση του «Παπύρου της Σινόν», που είναι τα πρακτικά της Δίκης των Ναϊτών.
Εδώ, στο παρεκκλήσι του Duomo στο Torino, όπου φυλάσσεται σήμερα η «Ιερά Σινδόνη», παρατηρώντας τη λέξη DOMINE, γραμμένη στο τόσο επιβλητικό πορφυρό φόντο της, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι παρά το πογκρόμ του Φίλιππου Δ΄ του Ωραίου εναντίον τους, οι Ναΐτες ή αλλιώς, οι Militia Christi (Στρατιώτες του Χριστού), του Αγίου Βερνάρδου του Κλερβό, δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν και να κυριαρχούν. Το Vaticano σήμερα δεν αμφισβητεί τη «γνησιότητα» του «Κειμηλίου», βεβαιώνοντας ότι αυτό το λινό ύφασμα είναι όντως το σάβανο στο οποίο τυλίχτηκε το σώμα του Χριστού και το διέσωσαν οι Ιππότες του Ναού (Knights Templar’s) για πολλούς αιώνες μέχρι να καταλήξει στον βασιλικό Οίκο των Σαβόυ, στο Torino. Η Sacra Sindone είναι μια από τις αιτίες που κάνουν το Torino να είναι ένα παγκόσμιο σημείο.
|