ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

 

TORINO

Των

ΑΓΙΩΝ

Με τη Σινδόνη και το Graal

 

Από το προστώο του Ναού της Gran Madre di Dio, στο Torino, η θέα στην πόλη είναι μαγευτική. Με τον ποταμό Po (Πάδο) να κυλάει τα νερά του ακριβώς μπροστά και πίσω του η σχεδόν αχανής Piazza Vittorio Veneto, ενώ στο βάθος απλώνεται η καρδιά της πόλης, συχνά μέσα στα πέπλα της ομίχλης.

Η ομίχλη στο Torino είναι ένα από τα συστατικά στοιχεία του μυστηρίου, που καλύπτει αυτή την πόλη στο Piemonte. Μια πόλη γεμάτη θρύλους, που έχουν να κάνουν με το «καλό» και το «κακό», με τους «Αγίους» και τους «Δαίμονες», τους «Μάγους» και τα κόλπα των Αλχημιστών.

Μια γοητευτική πόλη!

Πολλοί λένε ότι αυτό το σημείο στο Borgo Po, με το Ναό της Gran Madre di Dio είναι ένα από τα πιο «μαγικά σημεία» του Torino. Ένα σημείο με πολλή ενέργεια.

 

Η θέα από το προστώο του Ναού της Gran Madre di Dio, προς τον ποταμό Πάδο και την Piazza Vittorio Veneto.

 

 Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του αρχαιότροπου Ναού, που αντιγράφει ως ένα σημείο το «Πάνθεον» της Ρώμης, ανακατώνω στο κεφάλι μου τους τορινέζικους θρύλους για το Graal. Προσπαθώ να καταλάβω (να διαπιστώσω, πιο σωστά) αν όντως το άγαλμα της Πίστης (Statua della Fede) κοιτάζει το Δημαρχείο του Torino (Palazzo di citta), σύμφωνα με την άποψη που διατύπωσαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου της πόλης. Ωστόσο, αν πράγματι κάτι με κεντρίζει εδώ πιο πολύ απ’ όλα είναι ο συμβολισμός που εμπεριέχεται στο ίδιο το όνομα αυτού του αρχαιότροπου Ναού: Gran Madre di Dio (ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ του Θεού).

Gran Madre. Το αρχετυπικό όνομα της ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΘΕΑΣ των προϊστορικών χρόνων στη Μεσόγειο.

Στο Torino των Αλχημιστών μια τέτοια «λεπτομέρεια» φαντάζει (ή είναι όντως) συναρπαστική.

 

 Το Torino είναι στ’ αλήθεια μια ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΗ, όπως μπορώ να τη ζω ανάμεσα σε δυο ποδοσφαιρικούς αγώνες της Juventus. Έχω πολλές επιλογές να «ανακαλύπτω» τα μυστήρια και τα μυστικά αυτής της πανάρχαιας πόλης του Ταύρου. Άλλο σημάδι και αυτό για τους σημειολόγους, τους συμβολιστές και τους οπαδούς των αποκρύφων.

 

Το κιβώτιο με την Ιερά Σινδόνη (Sacra Sindone) στον Καθεδρικό Ναό του Torino. Πάνω από το άκαυτο κιβώτιο-θήκη κρέμεται ένα αντίγραφο μέρους της Ιεράς Σινδόνης με την αποτύπωση ενός προσώπου, που αποδίδεται στο Χριστό.

 

Ο Ταύρος (Il Toro, εξ ού και η ονομασία Torino) είναι από τα αρχετυπικά σύμβολα της δύναμης της Φύσης. Και κανείς δεν αγνοεί ότι η Φύση είναι η ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΑ (η Gran Madre).

 Ξέρω καλά ότι στο Caffe Tοrino, στην Piazza San Carlo, μπορώ να απολαύσω ένα υπέροχο espresso (ένας από τους καλύτερους espresso στον κόσμο). Πέρα από τους όποιους συμβολισμούς, σε αυτήν εδώ την πλατεία, το ανοιχτό σαλόνι του Torino, όπως τη λένε πολλοί, αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου. Εδώ πανηγυρίζει η Juventus τα μεγάλα γεγονότα που την αφορούν. Έχω δηλαδή την αίσθηση ότι αυτή η κομψή, υπέροχη πλατεία είναι κατά κάποιο τρόπο το Palazzo di Juve, μαζί βέβαια με το ολοκαίνουριο Juventus Stadium.

Το  Museo Egizio (Αιγυπτιακό Μουσείο) είναι ένας ακόμη τόπος (σημείο) στο Torino, που μου αρέσει να ξοδεύω πολλές ώρες, όπως θα έκανα και στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Καΐρου, στην πλατεία Ταχρίρ (ميدان التحرير, Midan al-Tahrir)‎. Το υπέροχο μαύρο άγαλμα του Ramses II (από μαύρο βασάλτη ή γρανίτη), ο «Κανόνας του Τορίνο», ένα σημαντικό ντοκουμέντο (της εποχής του Μεγάλου Φαραώ Ραμσή II και αυτό), οι μούμιες στον πρώτο όροφο του Μουσείου, το άγαλμα του Φαραώ Τούθμωση III, μια υπέροχη Θεά Αθώρ και πολλά ακόμη μοναδικά εκθέματα.

Πολλοί εντάσσουν αυτή την περιοχή του Museo Egizio στον τομέα του «Δαιμονικού-μαύρου Torino», επειδή υπάρχουν οι μούμιες.

 

 Λίγες δεκάδες μέτρα πιο πέρα από την είσοδο του Μουσείου με τις αρχαιότητες από τη Φαραωνική Αίγυπτο, με εντυπωσιάζει πάντοτε η πρόσοψη του Palazzo Carignano, όπως ακριβώς όταν την είδα και την πρώτη φορά.

Εδώ, σε αυτό το δρόμο (στη Via Academia delle Scienze), πέραν όλων των άλλων, νομίζω ότι έχω γευτεί πολλά από τα ωραιότερα spaghetti στη ζωή μου!

Το Torino των Μάγων, των Αλχημιστών και των εκπλήξεων μπορεί και ξέρει να μαγεύει.

Έτσι, ονειρεύομαι τα φοιτητικά εστιατόρια και τα παλαιοβιβλιοπωλεία στις στοές της Via Po. Μια περιοχή γεμάτη ζωντάνια μέχρι την Mole Antonelliana και τα μπαράκια στις όχθες του Πάδου (il fiume Po).

Oh, Mio Gran Madre!

Όλο και γυροφέρνω (ή επιστρέφω) στο Ναό της Gran Madre di Dio, ακόμη και αν δεν περνώ τη γέφυρα του Βιτόριο Εμανουέλε (Ponte Vittorio Emanuele I) για να βρεθώ απέναντι, στην κρύπτη (;) του Graal, ένα από τα πιο «φορτισμένα» (για πολλούς) σημεία της πόλης.

 

Η Cappela della Sindone (το παρεκκλήσι με την Ιερά Σινδόνη) στο Duomo του Torino.

 

Η Via Giuseppe Garibaldi είναι αυτή που χωρίζει το Torino των Δαιμόνων και των Μάγων, από το Torino των Αγίων. Από τη μια οι Μούμιες στο Museo Egizio και η Piazza Statuto ή το Palazzo Madama και από την άλλη το Graal και η Sacra Sindone, στο Ναό της Gran Madre di Dio και στην Cappella della Sindone ή αλλιώς, το Duomo του Torino.

Όλα είναι, τελικά πολύ κοντά. Σχεδόν το ένα δίπλα στο άλλο. Ένας περίπατος με κάμποσους πολύ ευεργετικούς espresso ενδιάμεσα.

 

Η γέφυρα στον Πάδο (Ponte Vittorio Emanuele I), που οδηγεί από το Ναό της Gran Madre di Dio στην αχανή πλατεία Piazza Vittorio Veneto.

 

 Φωτογραφίζω τους Διόσκουρους που φυλάνε την πύλη στο Palazzo Reale και τις χρυσαφένιες Μέδουσες στα κάγκελα. Παντού, τελικά, παραμονεύει και μια Ελλάδα. Όπως η Μεγάλη Μητέρα Θεά, είτε στο Ναό της Gran Madre di Dio, είτε στο Ναό της Δήμητρας, στο Σαγκρί της Νάξου, είτε στην Ξεστή-3 του Ακρωτηριού στη Σαντορίνη, είτε και στο Τριμερές Ιερό της Κνωσού, είτε στο Ναό της Αθώρ, στη Dendera της Αιγύπτου. Το ίδιο κάνει.

Το Torino είναι ένας καταλύτης πραγμάτων. Είτε ακούω την ιαχή merda να κάνει τις κερκίδες του Juventus Stadium να σείονται, είτε «ονειρεύομαι» τον Παράκελσο (Paracelsus) στα υπόγεια του Palazzo Madama, είτε βλέπω μπροστά μου τα καταπλακωμένα αγάλματα στην Piazza Statuto, με τον μπρούτζινο Εωσφόρο να εποπτεύει από ψηλά.

Αν η Πίστη (Statua della Fede) είναι τελικά αυτή που κρατά το Graal και κοιτάζει προς το Palazzo della Citta, προς τα πού κοιτάζει η Θρησκεία (Statua della Religione) με το Σταυρό στο χέρι;   

 

 Ποτέ δεν ξεχωρίζω το Torino των Μάγων, των Αλχημιστών και των Δαιμόνων, από το Torino του Graal της Sacra Sindone και των Αγίων, όπως κάνει με αριστοτεχνικό τρόπο η Via Giuseppe Garibaldi.

Άλλωστε, ένας θρύλος περί Αγίων και Δαιμόνων λέει ότι το Graal το έφεραν από τους Αγίους Τόπους στο Torino οι Ναΐτες (Knights Templars). Έτσι, οι μυστικές κρύπτες αποκτούν μια ξεχωριστή διάσταση.

Μάγοι, Αλχημιστές, Ναΐτες και Illuminati.

Αχνίζουν οι θρύλοι, καθώς το Torino τυλίγεται τελετουργικά μέσα στην ομίχλη. Από εδώ, από το προστώο του Ναού της Gran Madre di Dio βλέπω την ομίχλη να καταπίνει ολόκληρη την πόλη και το μόνο που μπορώ να ξεχωρίσω πια είναι το άγαλμα του βασιλιά Vittorio Emanuele I και ακόμη πιο κοντά μου τη Statua della Religione και τη Statua della Fede με το Δισκοπότηρο.

Μια λεπτομέρεια: στο μέτωπο της Θρησκείας (Statua della Religione) υπάρχει ένα διάσημο Μασονικό Σύμβολο, το Τρίγωνο με το Μάτι. Για την ακρίβεια είναι το Σύμβολο της σέκτας των Illuminati.

Με κλειστά τα μάτια ακούω μόνο το θόρυβο της πόλης, που μοιάζει κι αυτός με την ομίχλη. Ένα αχνό βουητό από θορύβους. Όπως είχα κλείσει για μια στιγμή τα μάτια και μπροστά στο μαύρο άγαλμα του Ramses II και νόμιζα ότι άκουγα το δαιμονικό βουητό των αρμάτων στη Μάχη του Kadesh.

Ένα τόσο δα απέχει τελικά η αίσθηση από την παραίσθηση μέσα στην ομίχλη. Το Torino των αισθήσεων. Γεύσεις από espresso, spaghetti και υπέροχο κόκκινο κρασί Barolo.

 Έχω βουλιάξει κι εγώ πια μέσα στην πυκνή ομίχλη. Ακόμη και οι τεράστιες κολώνες στο προστώο της Gran Madre, εδώ ακριβώς μπροστά μου, μοιάζουν με αχνές σκιές, καθώς η ομίχλη τυλίγεται γύρω μου σαν γκρίζα μαλακή maglietta.  

 

 ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣTorino, Ottobre 2011

 





zervonikolakis.lastros.net   Επιστροφή στην αρχική σελίδα