ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

ΣΑΡΑΚΝΙΚΟ

Βουτιές Στις Δέστρες Των Κουρσάρων

 

Είναι μια από τις ωραιότερες θάλασσες του κόσμου. Τόπος κουρσάρων, όπως δηλώνει ευθέως η ονομασία Σαρακίνικο, (ορμητήριο και καταφύγιο Σαρακηνών πειρατών) με υπέροχες θαλασσινές σπηλιές, σμαραγδένια νερά και βράχους, που μοιάζουν με γλυπτά του αρχέτυπου Βορρά, όπως τρώει την πέτρα με το φύσημά του.

Αιώνιος τόπος, απλωμένος στον ακραίο ήλιο των καλοκαιριών και στου Βορρά το άγριο μεγαλείο.

Τόπος μεγαλοπρεπής, με μια αισθητική τελειότητα, που ξεπερνά τη φαντασία και γίνεται ονειρικός.

 

 

Το Σαρακίνικο στη Μήλο δεν είναι μια «πλαζ», όπως το εκλαμβάνουν πολλοί. Είναι ένα φυσικό μουσείο και μαζί μια εικόνα ευδαιμονίας σε ένα πλατό, που ο ήλιος τολμά τα πιο τρελά παιχνίδια του στο ρείθρο της θάλασσας.

Είναι βέβαια παράλληλα και μια πλαζ, διάσημη στα πέρατα του κόσμου. Μεγάλα ταξιδιωτικά έντυπα την έχουν ανακηρύξει κατά καιρούς, πότε θάλασσα του πλανήτη και πότε την εντάσσουν μέσα στις πέντε καλύτερες παραλίες του κόσμου.

Αυτό που δεν αμφισβητείται είναι ότι πρόκειται για ένα τόπο μοναδικό, που η μοναδικότητά του οφείλεται πρωτίστως στη σύνθεση των πετρωμάτων του, που είναι ηφαιστειακά, επεξεργασμένα για αιώνες από τα στοιχεία της φύσης. Η βροχή, ο αέρας και ο ήλιος τα έχουν ποικιλοτρόπως διαβρώσει, δημιουργώντας έτσι γιγαντιαία γλυπτά, με μορφές και φόρμες φαντασμαγορικές.

 

Σε αυτό το σπάνιο τοπίο μπαίνει και η θάλασσα με τον τρόπο της, προσθέτοντάς του τη δική της αίγλη, με λαμπερά νερά και μια γκάμα εκπληκτικών αποχρώσεων. Η λευκή πορσελάνη των βράχων με τα κρυστάλλινα νερά της θάλασσας γίνονται ένας απροσμάχητος συνδυασμός και είναι αυτός που μαγεύει τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έχουν περάσει και περνούν συνέχεια, κάθε χρόνο από αυτό τον τόπο, με τη φήμη του να ταξιδεύει έτσι ολοένα και ολοένα στα πέρατα του πλανήτη.

Μαγικός τόπος.

Όλη αυτή τη λευκή μαγεία του, το Σαρακίνικο την οφείλει στον άργιλο. Ο Καολίνης είναι ένα αργιλοπυριτικό ορυκτό, που τήκεται δύσκολα και το χρησιμοποιούν για να κατασκευάσουν πυρίμαχα σκεύη, χαρτί, χρώματα, λάστιχα, τσιμέντο και πορσελάνη.

Το μαγικό κόλπο, που κάνει το Σαρακίνικο να ακτινοβολεί, διαχέοντας προς κάθε κατεύθυνση το φως του ήλιου, είναι η κρυσταλλική δομή των πετρωμάτων του. Εκατομμύρια κόκκοι κρυστάλλων, που λειτουργούν σαν μικροπρίσματα που ανακλούν και διαχέουν το φως.

Αυτό το πολυδιαχεόμενο φως είναι όμως που κάνει και τη ζωή δύσκολη αυτών που θέλουν να απολαύσουν το τοπίο στις καλύτερες στιγμές του, που είναι οι ώρες γύρω από το μεσημέρι, όταν το φως είναι πολύ δυνατό και αφήνει μόνο μικρές σκιές στις φόρμες-γλυπτά των λευκών βράχων.

Η απόλυτη μαγεία στο Σαρακίνικο δεν βρίσκεται στις ήπιες ώρες της μέρας. Το πρωί οι σκιές δημιουργούνται από το ανατολικό φως και το αντίθετο συμβαίνει το απόγευμα. Ολόκληρο το πλατό με τους λευκούς τόφφους φωτίζεται ιδανικά τις ώρες λίγο πριν έως και λίγο μετά το μεσημέρι, τις ώρες δηλαδή που ο τόπος καίει κάτω από τον απόλυτο ήλιο, αφού οι σκιές αυτή την ώρα είναι ελάχιστες και μικρές, ώστε να μη χωράει σ’ αυτές ούτε το κεφάλι σου.

 

 

Το άλλο, καθ’ όλα μυστηριακό φως για τις επιφάνειες στο Σαρακίνικο, είναι το φως του φεγγαριού με την πανσέληνο. Μια ξεχωριστή διάσταση.

Τα μεσημέρια, ωστόσο, είναι δύσκολο, αλλά μαγικό ταυτόχρονα να περπατάς στις γυμνές επιφάνειες των λευκών βράχων, που μοιάζουν με δυνατούς ανακλαστήρες. Μια βουτιά πιο πριν βοηθάει μέχρι ένα σημείο, γι’ αυτό και η περιπλάνηση στα βράχια που είναι κοντά στην ακτή υποφέρεται με τις αλλεπάλληλες βουτιές.

Πολλοί βουτούν από μεγάλο ύψος, κάτι που δεν είναι εφικτό για όλους. Αυτές οι βουτιές από ψηλά, εδώ στο Σαρακίνικο είναι μια ατραξιόν, που συχνά κόβει την ανάσα εκείνων που παρακολουθούν.

Καταμεσήμερο στο Σαρακίνικο. Ο τόπος αποκτά την απόλυτη λάμψη του, έτσι που να κλείνουν τα μάτια από την αντηλιά. Σε πολύ λίγους τόπους στον κόσμο, το φως έχει τέτοια ένταση και τέτοια διαύγεια κρυσταλλική.

 

 

Στους βράχους της ακτής σώζονται ακόμη οι παλιές λαξεμένες δέστρες των Κουρσάρων. Σε αυτές δένουν τώρα τους κάβους τους τα καραβάκια και τα ιστιοφόρα που κάνουν το γύρο της Μήλου, για να δουν οι επιβάτες τους τα αξιοθέατα του νησιού.

Είναι και οι πολλές σπηλιές. Από την πλευρά της θάλασσας οι περισσότερες έχουν τα στόμιά τους στο ύψος της στάθμης της θαλασσινής επιφάνειας και σε ορισμένες χωράει να μπει μια μικρή βάρκα. Στις σπηλιές αυτές το νερό κάνει παιχνίδια με τα χρώματα στις αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου.

 

 

Υπάρχουν και σπηλιές λαξεμένες στους τόφφους, που βρίσκονται στο πλάι του ξεροπόταμου, πριν χυθεί στη θάλασσα. Λένε πως κάποιες από αυτές τις λάξεψαν πειρατές, ενώ άλλες ανοίχτηκαν για εξόρυξη καολίνη.

Ο τόπος βλέπει στο Βορρά. Καρφί Βορρά. Και τις μέρες με τα μελτέμια του καλοκαιριού είναι φορές, που δεν στέκεται κανείς στο Σαρακίνικο, παρά μόνο στο μυχό των βράχων, που είναι η προέκταση της κοίτης του ξεροπόταμου στη θάλασσα. Και με την άπνοια τα πράγματα είναι πάλι δύσκολα, ενώ τα δροσερά μελτέμια, που δεν ξεπερνούν τα 6 μποφόρ είναι ιδανικά γι’ αυτή την παραλία, που απέχει περίπου 6 χιλιόμετρα από τον Αδάμαντα, στο δρόμο προς τα Πολώνια (Απολλωνία).

 

 

Άσπρο πάνω στο μπλε, χωρίς τίποτε ενδιάμεσο, εκεί που οι βράχοι των τόφφων αναδύονται από τη θάλασσα. Ένα άκρως φωτογραφικό ταμπλό, που έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές για διαφημιστικά, ενώ πλήθος φωτογραφικά κάδρα κάνουν το γύρο του κόσμου.

Μια ακόμη ιδιομορφία αυτών των άσπρων βράχων με τα μαλακά πετρώματα των ηφαιστειακών τόφφων είναι ότι περικλείουν μια πληθώρα απολιθωμάτων. Κυρίως θαλασσινά όστρακα μερικών εκατομμυρίων ετών, που μπλέχτηκαν στη διαδικασία των μεταμορφώσεων αυτών των ηφαιστειακών υλικών και παγιδεύτηκαν σε αυτά, για να μείνουν τα ίχνη τους στην αιωνιότητα. Εχινόδερμα, Ελασματοβράγχια και Βραχιονόποδα είναι τα απολιθωμένα θαλασσινά όντα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, που τα αναζητούν στα πετρώματα του Σαρακίνικου.

 

Ο ηφαιστειακός σχηματισμός των μεγάλων λευκών επιφανειών στο Σαρακίνικο έχει δεχτεί πολλές και συνεχείς αλλαγές σε μια μακρά πορεία στο χρόνο, που αριθμεί μερικά εκατομμύρια χρόνια. Τα πετρώματα αυτά, οι τοφφίτες, είναι εντελώς γυμνά από κάθε είδους βλάστηση, ωστόσο τα ίδια τα πετρώματα αυτά είναι αξιοθέατα εξ αιτίας των σχηματισμών τους, ενώ δεν παύουν ούτε στιγμή να ανασχηματίζονται και να αλλάζουν μορφές και φόρμες. Μια μεγάλη γλυπτοθήκη με εξαιρετικά γλυπτά, που έχουν την αρμονία και την αισθητική τελειότητα της φύσης. Μέσα από μια πορεία εκατομμυρίων ετών, ροές υλικών, απολεπίσματα πετρωμάτων, γλυφές του νερού και του αέρα πλάθουν στο Σαρακίνικο το μύθο της αιωνιότητας, από τα σπλάχνα της γης που ανέβηκαν στην επιφάνεια, για να αναμετρηθούν με τα στοιχεία της ατμόσφαιρας, σε ένα παιχνίδι ασταμάτητο.

 ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ/Νοέμβριος 2012