ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

 

ΣΑΡΑ

Sarakiniko Κί ΝΙΚΟ

 

 

Το πλάτος του φωτός όλο. Λευκό έως άκρη. Μπροστά στο Μπλε. Η Μήλος με το Σαρακίνικο και τα παιχνίδια των ηφαιστείων.

Ένα πλατό με παράδοξες εικόνες.

Σχήματα στο φως. Γυμνάσματα αισθητικής και γεωμετρίας, αλλά και δοκίμια φυσικής.

Η Μεγάλη Μητέρα Θεά ή και αυτή η εξαιρετική Θεά της Φυλακωπής ενδέχεται να γνωρίζουν το μυστικό, με αυτά εδώ τα υπάρχοντα της φύσης και τα έργα της στους αιώνες.

Το Σαρακίνικο υπερασπίζεται με πείσμα τη μοναδικότητά του κάτω από το απόλυτο φως.

Ο τόπος με τα απολιθώματα στο υπόλευκο σώμα της πορσελάνης.

Έτσι, το σώμα της προϊστορίας φορά τον ήλιο χιτώνα του και αντικρίζει τη θάλασσα, εκείνη τη Μεγάλη Πράσινη των χρόνων της πολύ κοντινής Φυλακωπής.

Ποιείσαι αυτόν οσημέραι!

Ένα λευκό χρατς στις επιφάνειες με το φως.

 

 

Αγάλματα μπροστά στην αιωνιότητα. Καμπύλες και σχήματα φωτός. Μια πλάτη κοριτσιού ή μια κνήμη και ένας βραχίονας χαλαρός. Το αείποτε θάμπος και οι πρώτοι φθόγγοι των ανθρώπων πριν ακόμη από τη γραφή. Το κλικ. Τα χελιδονόψαρα στις τοιχογραφίες της Φυλακωπής, τα πολλά αινίγματα των ηφαιστείων και οι δέστρες των κουρσάρων.

Οι εικόνες από το Σαρακίνικο ταξιδεύουν στα πέρατα του πλανήτη.

Μουσείο αισθητικής.

Μουσείο φυσικών πραγμάτων.

Μουσείο του λευκού στο φωτοχρόνο και στο φωτοχώρο.

Αιώνες και αιώνες!

Οι αιώνες της φωτιάς πρώτα, με τη σποδό και με το μάγμα, με το μέγεθος του σπαραγμού και το μέτρο της οδύνης.

Ύστερα, οι αιώνες του φωτός, με μέτρο το λευκό στο απόλυτο και τις πολλές διαθλάσεις στις επιφάνειες των φασμάτων. Φως εκ φωτός, στη μόνη του και πραγματική διάσταση.

Ακολουθούν οι αιώνες του νερού. Η τριβή. Το στρογγύλεμα, το πλάσιμο. Το τελετουργικό της Μεγάλης Μητέρας Θεάς. Οι ρέουσες επιφάνειες. Οι ροές. Οι χοές και οι χοηφόρες.

Πότνια Θηρών τε και Παντός.

Έτσι έρχομαι ολοένα από τα αρχαία βάθη, με μια προβιά και ένα λινό ή με ένα ήχο στο καλάμι.

Γραμμική Α΄.

Μετρώντας διαρκώς το φως στο μπράτσο μου!

 

 

Ζυμώθηκα πρώτα με τη φωτιά και με τη λάβα. Διάπυρος και διαπρύσιος. Τους αιώνες της Ηώς, με το Διπλό Άστρο και τις φωτιές στον ουρανό.

Ο καιρός των αγριμιών.

Οι αιώνες της χίμαιρας και της ουτοπίας.

Και οι αιώνες των αιμάτων.

Με φως και με όνειρα.

Εδώ στις απλώστρες των ηφαιστείων με της γης τα έγκατα στον ήλιο, τα δαιμονικά και τους κουρσάρους.

Ιαχές ερώτων και φωνές άλλες των ανθρώπων εξαίσιες κατά το έθος της ζωής, που αντιφεγγίζεται στη θάλασσα και σηκώνει πανιά.

Είμαι το ζέον!

Ο αριθμός «Φ», το τέμνον, ο ρυθμός, η έξαρση, η μελωδία, ο αρμός των πραγμάτων.

Το ζέον.

Στρατιές ανθρώπων πίσω από τη φωτιά, με τους αιώνες του φόβου, της ανέχειας και της οδύνης.

Τα ίχνη τους μέσα στους τόφφους, ίχνη ζωής, με του νερού τα γυρίσματα και τους κύκλους του ήλιου.

 

 

Στο Σαρακίνικο επιστρέφουν των καιρών τα αινίγματα. Με τη δύναμη μιας αστραπής και του ήλιου το κράτος.

Έτσι, ο Θεός έχει το νόημα της αστραπής και η αστραπή έχει το όνομα του φόβου.

Ο Θεός είναι φόβος!

Το Σαρακίνικο είναι ο αριθμός «Φ» των αισθήσεων. Η αλκή των ερώτων. Το εκχύλισμα των μυστηρίων. Η φύση από μόνη της μυσταγωγεί.

Μια καμπύλη, μια τεθλασμένη ή μια ευθεία πριν από το σχήμα του κύκλου. Πρωτίστως όμως είναι το φως αυτό που δίνει το τέμπο στις αισθήσεις.

Έτσι, ο Ήλιος έχει το νόημα του Θεού εξ υπαρχής. Το σχήμα της αιωνιότητας ή και αυτή η ίδια η αιωνιότητα.

Το Σαρακίνικο είναι μια όρχηση των αισθήσεων, εκείνου δηλαδή, που δεν είναι εύκολο να εκφραστεί και που έχει ένταση, ήθος και μέγεθος απροσδιόριστο. Το πέραν του παντός, σχεδόν ή το εγγύς του αχανούς.

Φλέβες λάβας, καμπύλες ή τεθλασμένες, ροές αρχεγονικές και φόρμες αχειποίητες.

Γραμμές, επιφάνειες, ανακλαστήρες και εκατομμύρια κρυσταλλικά πρίσματα και διαχυτήρες, που φασματοποιούν ταυτόχρονα το φως του ήλιου.

Με τα στοιχεία της φύσης ορχείται ο πολιτισμός του ήλιου και του φεγγαριού, ο πολιτισμός των άστρων, με τους ναυτικούς και τους κουρσάρους.

Τα ονόματα των κουρσάρων και οι ωραίες θαλασσινές σπηλιές με το μπλε της θάλασσας.

Το Σαρακίνικο έχει το σχήμα της ευδαιμονίας, αρχεγονικό και πολυεπίπεδο, ως να πρόκειται για αλχημεία.

 

 

Θα ήταν αστείο να ισχυριστεί κάποιος ότι η φύση μπορεί να είναι υπερρεαλιστική, επειδή υπάρχει το Σαρακίνικο, ένα τοπίο αφαιρετικό στη φόρμα του, ερωτικό στο ολόγραμμά του, μεγαλυντικό στο ύφος του και συναρπαστικό στην ουσία του.

Το τοπίο της αλχημείας.

Ασταμάτητες μεταμορφώσεις υλικών σε ένα γεωφυσικό εργαστήριο, χωρίς ανεξήγητα και με πολλά θαυμαστικά.

Ο καιρός των εξαίσιων πραγμάτων.

Εδώ μπορεί να κρύβεται τις νύχτες το Διπλό Άστρο του Σείριου, ο Μαγικός των Ερώτων και το Ιερόγραμμα των αδύτων. Με το ύφος του ηφαιστείου. Το Μινωικό Τρίαιχμο, απόκρυφο σύμβολο, ιδεόγραμμα ή αστρονομικό σημείο, με το σχήμα «Ε».

Έργα και ημέρες του ηφαιστείου.

Τα σπλάχνα της γης λιάζονται απλωμένα στη βορεινή ακτή της Μήλου. Με το χρώμα του κασσίτερου, που έχει κάποιες νύχτες το φεγγάρι και του ασημιού ή φορές-φορές της οπαλίνας.

Ένας τόπος από πορσελάνη.

Μοναδικός και πολυτελής στο ρείθρο της θάλασσας αυτός ο τόπος αναδύεται από τα έγκατα και μεταμορφώνεται από τα στοιχεία της φύσης.

Εξ εγκάτων και ηλιοφαής.

 

 

ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

Αθήνα 9 Νοεμβρίου 2012







zervonikolakis.lastros.net   Επιστροφή στην αρχική σελίδα