ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Με Τη Λάβα Του Ηφαιστείου



Τα βουνά της στιλπνής, κοφτερής λάβας στην Καμένη, αντικρίζουν την πόλη στα Φηρά.



Σκληρό νόμισμα στην παγκόσμια τουριστική αγορά αποδεικνύεται το μοναδικής ομορφιάς ηφαιστειακό τοπίο της Σαντορίνης, που σε μια εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης για την Ελλάδα, καταφέρνει όχι μόνο να αντιστέκεται, αλλά να ανατρέπει και τα δεδομένα, χωρίς τη βοήθεια του κράτους και να κερδίζει τελικά έδαφος, αυξάνοντας τα ποσοστά του στην τουριστική πίττα.



Ο κύκλος της φωτιάς, στο στρογγυλό λιμάνι του ηφαιστείου, με τη χροιά που του δίνει το θειάφι.

Τα καραβάκια είναι κατάφορτα με κόσμο.




Η Σαντορίνη έχει τις λιγότερες απώλειες στο τουριστικό της ισοζύγιο, παρά το γεγονός ότι η οικονομική κρίση «θερίζει» και στην τουριστική αγορά.

Το ηφαίστειο και το εντυπωσιακό τοπίο του νησιού, όπως έχει διαμορφωθεί αιώνες τώρα με τις αποθέσεις των ηφαιστειακών υλικών, είναι ο μεγάλος «κράχτης», που φέρνει ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο να θαυμάσουν το ανεπανάληπτο. Η αναγνωρισιμότητα της Σαντορίνης είναι εφάμιλλη του Παρθενώνα και των Μινωικών παλατιών στην Κρήτη. Άλλωστε, και η ίδια η Σαντορίνη διαθέτει ένα διάσημο ανά τον κόσμο αρχαιολογικό χώρο, την προϊστορική πόλη στο Ακρωτήρι.

Η Σαντορίνη είναι το νησί της φωτιάς, με τα φοβερά χρώματα των εγκάτων παντού, κυρίαρχα. Το μαύρο της λάβας, τα οξειδωμένα κόκκινα εκτινάγματα του ηφαιστείου, το γκρι της τέφρας και το πιο ξανθό γκρι έως λευκό των τόφφων και της ελαφρόπετρας.



Ένα κρουαζιερόπλοιο στη μεγάλη Καλντέρα του ηφαιστείου.

Μόνο στη Σαντορίνη μπορεί να απολαύσει κανείς αυτό το θαύμα.




Το ηφαίστειο μοιάζει με μια τεράστια μηχανή, που παράγει θαυμασμό και φόβο. Μια παράξενη στεριά, που αναδύθηκε από το βαθύ μπλε της θάλασσας και ακουμπά το στιλπνό μπλε του ουρανού. Εκεί ανάμεσα έστησε ο άνθρωπος τα λευκά θαύματα, σπίτια θολοσκέπαστα και τρούλους αμέτρητους, που απομιμούνται το απέραντο κυανό των αιώνων και έμαθε να ζει με τη φωτιά και τον όλεθρο του ηφαιστείου, όπως δείχνουν οι ανασκαφές στο Ακρωτήρι, αφού μάζεψε γνώση από τις καταστροφές που σώριαζε το ηφαίστειο, ξαναχτίζοντας τα σπίτια του πιο ανθεκτικά, ολοένα και ολοένα.

Χιλιάδες άνθρωποι, τα καλοκαίρια επισκέπτονται κάθε μέρα τις Καμένες, τα νησιά της λάβας, με τους κρατήρες, στο κέντρο της μεγάλης Καλντέρας. Και μένουν εκστατικοί, μόλις βρεθούν μπροστά στα βουνά της λάβας που ορθώνονται μέσα από τη θάλασσα. Ακολουθούν εκατομμύρια φωτογραφικά «κλικ», αποζητώντας να αποτυπώσουν ψηφιακά τη μαγεία, που δεν έχει όμοιό της, πουθενά στον κόσμο.

Η Σαντορίνη είναι μοναδική. Ένας οίστρος στα νερά του Αιγαίου. Το θαύμα που περιγράφει ο Ιούλιος Βερν στο  βιβλίο του «Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τις θάλασσες», για τα αναβράζοντα νερά του ηφαιστείου της Σαντορίνης.

Η Σαντορίνη είναι ο φανταστικός τόπος της πραγματικότητας, που ξεφεύγει πέρα από κάθε όριο, είτε με την «Τοιχογραφία του στόλου» στο Ακρωτήρι, είτε με τον Διπλό Κρατήρα στην Καμένη, αλλά και εκείνη την ανεπανάληπτη «Τοιχογραφία της Άνοιξης», με τα χελιδόνια να ερωτοτροπούν, πετώντας στους τοίχους.

Η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου, που έθαψε κάτω από τις στάχτες και τη λάβα της την πόλη στο Ακρωτήρι, υπολογίζεται ότι τίναξε στην ατμόσφαιρα από τα σπλάχνα της γης 150 δισεκατομμύρια τόνους πετρωμάτων! Σκοτείνιασε ο τόπος, με μια «νύχτα», που κράτησε μέρες…

Οι επιστήμονες λένε ότι 60 κυβικά χιλιόμετρα από μάγμα τινάχτηκαν από τον κρατήρα και «τύφλωσαν» τον ήλιο!

Για πολλούς από τους επισκέπτες της, η Σαντορίνη είναι το πιο μεγάλο μυθιστόρημα. Ανεξάντλητο ή αχανές. Για τους χιλιάδες Γιαπωνέζους που συνηθίζουν να παντρεύονται ενώπιον του δύοντος ηλίου, στο Φηρό-στεφάνι ή αλλού. Για τους Γεωλόγους και τους παντοιοτρόπως ηφαιστίονες. Τους ροκ ή άλλως πως παρεπιδημούντες. Τους φωτοβόρους, τους Αιγαιολάγνους, τους φευγάτους και τους παντομνήμονες.

Η Σαντορίνη είναι η φλεγόμενη πέτρα που αρμενίζει στην αιωνιότητα, με τα πανιά της φαντασίας, του δέους, της σύνεσης, μα και της Πότνιας Θηρών.

Πρωτίστως, η Σαντορίνη δεν είναι μόνο τόπος διακοπών, με ένα μπιτς-μπαρ για κάμποσες μέρες κι ύστερα άντε γεια. Η Σαντορίνη είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό μέσα από τη μοναδικότητά της.

 

Παραπλέοντας τις λάβες της Καμένης, με φόντο το Φηρό-στεφάνι στα ικριώματα της μεγάλης Καλντέρας.

Είναι τα φύλλα της ελιάς μέσα στην ελαφρόπετρα, 50.000 χρόνια πριν, σαν από χτες.

Είναι τα ψάρια στα κάρβουνα, στη Ρίβα της Θηρασιάς, που μόλις ξεμπλέχτηκαν από τα δίχτυα.

Είναι το χράτς που ακούγεται, ανηφορίζοντας στα χάλαρα, προς τους κρατήρες, με τη ζέστη αφόρητη…

Είναι το μπουκάλι το νερό, που αιωρείται θαρρείς κάτω απ’ τον ήλιο, που τυφλώνει, ξεμετρώντας με το δρόσισμα το εύρος της ηδονής.

Είναι το λευκό πάνω στο λευκό. Το μπλε πάνω στο μπλε. Το μαύρο πάνω στο μαύρο.

Είναι αυτό που φωνάζει ο αγωγιάτης, σχεδόν τραγουδιστά, για να μην καταλαβαίνεις: «Ντελάξω»! Μεταφράζοντας το με τρεις λέξεις: Ντε, έλα έξω…


Τα νερά της θάλασσας μοιάζουν με λάβα που ψύχεται αργά να γίνει στιλπνή πέτρα.




Εκείνα τα τοπία στις τοιχογραφίες, με τους πιθήκους και τους φοίνικες. Τις γυναίκες χωρίς στηθόδεσμο. Τα υπέροχα, φωτεινά βαμμένα μάτια τους. Οι αρμαθιές των ψαριών στα χέρια των ψαράδων και τα ξεβράκωτα αγόρια που πυγμαχούν.

Ο καιρός των θαυμάτων ή ο ανεπιστρεπτί πολιτισμός, απέναντι στα …αρχεία του Δ.Ν.Τ. Ίσως παιδευτεί πολύ ο αείποτε σφραγιδοφύλακας να αποκρυπτογραφήσει τα αρχιγράμματα του (ΔΝΤ) Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Χιλιάδες χρόνια άθικτη περιφέρεται η Μεγάλη Μητέρα Θεά, μέσα στις στάχτες και αγρυπνούν μαζί της των ερώτων τα ένστικτα.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τη Σαντορίνη. Η αιωνιότητα είναι τα ένστικτα των ανθρώπων, η φωτιά και η λάβα των εγκάτων.

Το Μουσείο με τις προϊστορικές τοιχογραφίες από την πόλη του Ακρωτηριού, στα Φηρά, είναι δοκίμιο ζωής. Ένα μεγάλο κεφάλαιο από το μυθιστόρημα της λάβας.

Οι ταράτσες στα Φηρά φιλοξενούν τα αρχέτυπα της νύχτας, με ένα βαθύ ουρανό, γεμάτο άστρα. Από το Estate του Vivaldi, μέχρι το δια παντός Satisfaction των Rolling Stones.

Στα νερά του ηφαιστείου βράζει ο κόσμος. Με τον νεαρό άνδρα στο δωμάτιο 3β του ισογείου της «Ξεστής 3», να ετοιμάζεται να φορέσει το περίζωμα της εφηβείας του. Μυστικός της κρύπτης, μύστης και μυσταγωγός.

Οι νέοι που ξεφορτώνει η “TUI” από τα αεροπλάνα της και τα κρουαζιερόπλοια μπορεί και να μη διαφέρουν στην ουσία από τον νεαρό με το Μινωικό περίζωμα στην «Ξεστή 3». Οι έφηβοι έχουν τον τρόπο να περιζώνονται την αιωνιότητα, με την απλότητά τους και την τόλμη.

Η Σαντορίνη είναι ο τόπος της εφηβείας. Το μεγάλο προϊστορικό καράβι που διαπλέει αιώνες τη Μεσόγειο.





Νίκος Ζερβονικολάκης

Αθήνα 28 Αυγούστου 2012







zervonikolakis.lastros.net   Επιστροφή στην αρχική σελίδα