IV

 

 

Είναι κι αυτοί πάλι οι κενόδοξοι που ονειρεύτηκαν κλαδί ελιάς μέσα στα αίματα, και προσπαθούν να γεμίσουν τα πιθάρια των Δαναϊδων.

Οχι πως δεν ξέρουν...

Πάνε κι έρχονται τα τουμπερλέκια!

¨Βήμα προς βήμα¨  - λένε - ...προσεγγίζεται ο Αττίλας στην ΄Παγκοσμιοποίηση¨ των σαλντιμπάγκων, των κοντραμπαντιέρηδων και των αφελών.

Κι αυτό, στ’ αλήθεια,  εδώ το συρματόπλεγμα θα ταίριαζε νά  ‘ναι το μνημείο της ¨Παγκοσμιοποίησης¨ και μαζί το τέμπλο της παράνοιας γι’ αυτούς όλους που οργανώνουν βαρύγδουπες εκδηλώσεις με φανφάρες, τάχα, για τα ¨ανθρώπινα δικαιώματα¨.

Μοναχή της στέκει η Τύψη. Αγνωστη λέξη στις ¨διαπραγματεύσεις¨, τα παζάρια και τις ¨αγορές¨ των αγοραίων...

Ο καιρός χωνεύει τη μνήμη ή μήπως η μνήμη τον καιρό;

Κάποτε-κάποτε, ως φαίνεται, έχει τα ζόρια της και η μνήμη, λες και θέλει να ξεκουραστεί, πριν τραβήξει πάλι το δρόμο της, καθώς η Λάχεσις, η Αδράστεια και η Ατροπος.

 

 

Το Εθος Των Ανθρώπων

 

Η μνήμη κάθεται στ’ αυγά της και κλωσσάει το αύριο, κατά το έθος των ανθρώπων...

 

Ο,τι ξυπνά καινούριο δεν έρχεται από το μηδέν. Και τα παλιά πάλι, δε φορούν άπλυτο ρούχο...

 

Εχω πλύνει με κρασί των προγόνων μου τα κόκκαλα και είναι μπροστά μου η θάλασσα των αρχαίων...

 

 

Κύπρος / Λεμεσός, 8 Νοεμβρίου 1996

 

 

 

Εννιά Χιλιάδες Χρόνια

 

Πούθε μετράει ο πολιτισμός΄

από τη ¨γραμμή του Αττίλα¨

ή ΄ από τα στρογγυλά πρωτόσπιτα

στη Νεολιθική Χοιροκοιτία;

 

Εννιά χιλιάδες χρόνια πριν

από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών!

 

Σκοτώνουν άοπλους εκεί

στο συρματόπλεγμα...

και στη Χοιροκοιτία

θάβουν τους νεκρούς τους στις Εστίες.

 

Εννιά χιλιάδες χρόνια πριν

από την Ενωμένη Ευρώπη.

 

 

Κύπρος / Λευκωσία, 7 Νοεμβρίου 1996

 

 

 

 

Οι Νεκροί Θυμούνται

 

Πράσινη Γραμμή, Λευκωσία.

 

Διαβάζω στην πλαγιά του Πενταδάκτυλου

τα λόγια του Κεμάλ

 

NE MUTLU TURKUM DIYENE

K. Ataturk

( είμαι περήφανος που γεννήθηκα Τούρκος)

 

Για να υπάρχει υπογραφή!

 

Κόβεται τάχα ο πολιτισμός

με μια γραμμή φυλάκια και ντουφεκές;

 

Να το θυμάσαι΄

οι νεκροί θυμούνται

για λογαριασμό των ζωντανών

και ξαποσταίνουν.

 

 

Κύπρος / ¨Πράσινη Γραμμή¨ Λευκωσίας, 6 Νοεμβρίου 1996

 

 

 

Οι Σημαίες

 

Πού ξεδιπλώνονται τάχα οι Σημαίες

στον αέρα πρώτα

ή στην ψυχή;

 

 

Κύπρος /  ¨Πράσινη Γραμμή¨ Λευκωσίας, 6 Νοεμβρίου 1996

 

 

 

Αδεια η Πόλη

 

Με κυάλιαβλέπω

απέναντι τη Σαλαμίνα.

Αδεια η πόλη...

 

Αφηγείται...

 

Στα πόδια της σέρνεται η θάλασσα

με ένα τραγούδι αρχαϊκό

και στα μαλλιά της λάμπει ένας ήλιος

ίδιος με χρυσάφι.

 

Με κυάλια βλέπω

απέναντι τη Σαλαμίνα.

Αρχαίες κολώνες!

 

Αντιάνειραι...

 

Κλώθεται στο φως ο χρόνος

και των ανθρώπων όλα

όσα κρατούν από παλιά

ΣΑΛΑΜΙΝΑΦΑΜΑΓΚΟΥΣΤΑΑΜΟΧΩΣΤΟΣ

 

 

Κύπρος / Λευκωσία, 7 Νοεμβρίου 1996

 

 

 

Οποιος Εράται

 

Χαλκόεσσα,

στο χρώμα που έχουνε τα αγάλματα

με μια φωνή από μέσα σου

κι όποιος εράται ακούει

Εγκωμη΄

Τόπος  Αρχαίος

με όλα του τα αποτυπώματα.

 

*

Κοιτάζει το μπούσουλα και ταξιδεύει.

 

 

Κύπρος / Λευκωσία, 6 Νοεμβρίου 1996

 

 

Αμαθούς

 

Καλημέρα Αμαθούς

με τα λέπια του ήλιου χρυσά

πάνω στη θάλασσα

με το ίδιο φως

και με μια βαθειάν αναπνοή.

 

 

Κύπρος / Λεμεσός, 8 Νοεμβρίου 1996