II

 

Τα όνειρα είναι που τρέφουν ιστορίες με λογής πράγματα παράξενα από καταβολής ανθρώπων.

Ο χρόνος έχει πάνω τους μιαν αλαφράδα και μήτε που ακουμπά θαρρείς, όπως ο αέρας...

Οι μεγάλοι μύθοι στον αντίποδα της Ιστορίας!

Ενα γράμμα που μετεωρεί στο βυθό του ουρανού κι έρχεται τις νύχτες με το φως του Σείριου.

Αν είναι, πες το, άστρο της φωτιάς!

 

 

Αναβοσβήνουν Οι Πολιτισμοί

 

Περνά ο καιρός

 

στα πρόσωπα των ανθρώπων

στις γειτονιές που αλλάζουν όψη

και στα ποτήρια του κρασιού

με κείνους

τους πρώτους ΟΙΝΟΝΠΙΟΝΤΕΣ στην Πάφο.

 

Περνά ο καιρός

 

μέσα από παραμιλητά και λέξεις

κλάματα νηπίων

και φωνές ξένες

από το 7000 π.Χ. υπάρχουν ίχνη...

 

Περνά ο καιρός

 

και από το 3900 π.Χ και ύστερα

μια Θεά΄

της γονιμότητας λένε΄

λατρεύεται στην Κύπρο!

 

Περνά ο καιρός

 

εποχή του Χαλκού κι ανθεί το Κίτιο,

η Πάφος, η Σαλαμίνα, το Κούριον.

Των Μυκηναίων έρχεται η λάμψη.

 

Περνά ο καιρός

 

με το Αιγαίο και την Αίγυπτο

ανακατώνονται

οι Αχαιοί και οι Φαραώ΄

Ραμσής Β΄ ή Αγαμέμνονας;

 

Περνά ο καιρός

 

με των Φοινίκων τα κοκκινόπρωρα καράβια.

Αναβοσβήνουν οι πολιτισμοί΄

ΕΣ ΚΥΠΡΟΝ΄

σαν τα φανάρια στα λιμάνια...

 

Περνά ο καιρός

 

κατακτητές κυκλώνουν

τη Σαλαμίνα του Ευαγόρα

Ασσύριοι, Πέρσες, Αιγύπτιοι

κάνουν ρεσάλτο από παντού.

 

Περνά ο καιρός

 

νά  ‘ναι η γοργόνα αυτή

του Μεγαλέξαντρου

που γυροφέρνει στις ακτές της Κύπρου;

Μύθοι ανεμίζουν στα κατάρτια...

 

Περνά ο καιρός

 

Ρωμαίοι, πρωτοχριστιανοί

φωτιάς φωτιά!

Μεσόγειος είν’ αυτή

κρασί χυμένο΄ κάλμα και φουρτούνα.

 

Περνά ο καιρός

 

με τους Βυζαντινούς του Νικηφόρου΄

ΕΣ ΔΟΞΑΝ΄

των πειρατών τα μπάρκα πάνε

κι ο πανικός της Μπαρμπαριάς.

 

Περνά ο καιρός

 

του Σταυροφόρου η ωραία Βερεγγάρια

με του Ριχάρδου το θυμό στα ξάρτια

Κομνηνοί πρώτα

κι ύστερα Ναϊτες...

 

Περνά ο καιρός

 

των Φράγκων, που έχουνε κερδίσει

στα ζάρια την Αμμόχωστο!

Σε βασιλιάδων πόδια

πέφτει ο κόσμος...

 

Περνά ο καιρός

 

του Αγίου Μάρκου

βρυχάται η Βενετιά΄ Λιοντάρι της Γαληνοτάτης

στης Λευκωσίας τα κάστρα,

στης Αμμόχωστος.

 

Περνά ο καιρός

 

κι ήρθανοι Τούρκοι΄ αυτοί που είναι.

Στου μαχαιριού τη λάμψη

αστράφτει το όνειδος

κι έκτοτε΄

το δίκιο παίζεται στα ζάρια.

 

Περνά ο καιρός

 

στην ‘Πράσινη Γραμμή’

με τα άδεια σπίτια

στους λαβυρίνθους του ΟΗΕ

στο συρματόπλεγμα...

 

Περνά ο καιρός

 

με μια σημαία

φασκιά και σάβανο

παντιέρα στον πλωριό ιστό της Κύπρος

που κάνει αγάντα στις καδένες.

 

Περνά ο καιρός

 

η μνήμη δεν σκουριάζει

ούτε οι άγκυρες

και΄

μήτε πιάνει σκόρο ο θυμός

και φόβο οι έρωτες...

 

‘ΚΟΙΝΟ ΚΥΠΡΙΩΝ’

 

Κύπρος / Λευκωσία, 5 Νοεμβρίου 1996



zervonikolakis.lastros.net   Επιστροφή στην αρχική σελίδα