ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΤΩΝ

Πρόσωπο του τρόμου: 
εκμαγείο ανθρώπου από την Πομπηϊα
που εγκλωβίστηκε στη λάβα του Βεζούβιου
 
Πρόσωπο του τρόμου: εκμαγείο ανθρώπου από την Πομπηϊα που εγκλωβίστηκε στη λάβα του Βεζούβιου
 
«Είχε φτάσει κιόλας το σωτήριο έτος 1348 της καρποφόρας ενσάρκωσης του Υιού του Θεού, όταν, στη Φλωρεντία, ωραιότερη ανάμεσα στις περιφημότερες πόλεις της Ιταλίας, χίμηξε άγρια η θανατερή επιδημία. Η πανούκλα...».

 
Βοκάκιος: «ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΝ»
 
Μια μπάλα φωτιάς, με ζοφερούς καπνούς, ήταν αρκετή για να τυλίξει μέσα σε δευτερόλεπτα στον τρόμο ολόκληρο τον πλανήτη.
 
Ηταν η στιγμή των εκατομμυρίων ετών!
 
Εκατομμύρια έντρομα μάτια έβλεπαν ένα αεροπλάνο να καρφώνεται σαν σφήνα σ' ένα τεράστιο κτίριο γεμάτο ανθρώπους.
Και πριν συνέλθουν από το πρώτο σόκ, ένα δεύτερο αεροπλάνο διέγραφε μια τροχιά ημισελήνου, για να καρφωθεί κι αυτό στο επίσης τεράστιο δίδυμο κτίριο, που έστεκε δίπλα στο πρώτο.
Δεν ακούστηκαν ποτέ οιμωγές, ούτε θόρυβος άλλος, παρά μια βουβή, άγρια εικόνα σάρωνε στα όρια του τρόμου, εφιαλτική μέσα στο ζόφο και την αγριότητά της, αγγίζοντας την παραφροσύνη.
 

 
Ηταν η εικόνα των εκατομμυρίων ετών!
 
Ετσι θα έγραφε στον πάπυρό του ο γραφέας ενός Φαραώ, κοιτάζοντας τη λάμψη στο χρυσό πυραμίδιο της μεγάλης Πυραμίδας, πίσω από τους ώμους της Σφίγγας στη Γκίζα.
Οι δυο πύργοι, που χτυπήθηκαν στο Μανχάταν ήταν το σύμβολο του «Υψους» στην καινούρια, μεγάλη πόλη του Πλανήτη.
 
Στη «Βαβυλώνα» των εκατομμυρίων ετών!
 
Τις οιμωγές των ανθρώπων τις ακούσαμε αρκετές μέρες αργότερα από το φονικό χτύπημα. (αλήθεια, κάθε φορά που ξαναβλέπω αυτές τις φρικτές εικόνες με τα αεροπλάνα που καρφώνονται στους πύργους, πιστεύω ότι είναι πιο τρομακτικές από την πρώτη φορά).
Ολοι μιλούσαν τις πρώτες ώρες για τα κτίρια. Τα «μνημεία» της Ν. Υόρκης!
Ο «Παρθενώνας» του «Παγκόσμιου Εμπορίου»!
Και μια από τις πρώτες επίσημες δηλώσεις ήταν ότι θα ξανακτιστούν. Ενα μήνα μετά, ήρθε μια καινούρια δήλωση, που αναιρούσε την πρώτη. Και πριν από μερικές μέρες ήρθε μια Τρίτη δήλωση, που έλεγε ότι οι μακέτες των Δίδυμων Πύργων θα μπουν στο μουσείο!
Ωστόσο, οι χιλιάδες νεκροί παραμένουν ακόμη άταφοι. Δυο ολόκληρους μήνες μετά.
Τα κτίρια είχαν κλέψει θαρρείς όλο τον «πόνο». Δεν ξέρω γιατί μου ήρθε πολλές φορές στο νού η Εκάβη...

 
« Ω θύγατερ, ουκ οίδ' εις ό,τι βλέψω κακών πολλών παρόντων...».
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Εκάβη, (στιχοι 585-586).
 
(μετ: Κόρη μου, δεν ξέρω πού να πρωτοστραφώ με τόσα κακά που ήρθαν...).
 
Δύσκολο αγκάθι η συμφορά, κι αυτή η γυναίκα ξέρει καλά τι θα πει όλεθρος.
 
Η γυναίκα των εκατομμυρίων ετών μέσα απ΄το θρήνο της!
 
Μόνο ένας άνθρωπος απ΄ όλους, σ" αυτή την καινούρια τραγωδία, άφησε απροσποίητο θαρρώ στο πρόσωπό του το ανθρώπινο σημάδι της συμφοράς, ξεχωρίζοντας από την πρώτη στιγμή, τους χιλιάδες νεκρούς από τα κτίρια. Ο Δήμαρχος Τζουλιάνι.
 
Ο άνθρωπος των εκατομμυρίων ετών!
 
Οι άλλοι, φάνηκε να αναζητούν εναγωνίως έναν εχθρό να εκδικηθούν. Ανθρώπινο κι αυτό. Βράζει ο θυμός. Η εκδίκηση του Αχιλέα...
 
Η οργή των εκατομμυρίων ετών!
 
Μέσα στον όλεθρο, τη φρίκη και τον τρόμο, δεν ήταν λίγοι αυτοί που «θυμήθηκαν» τον Νοστράδαμο και τις «προφητείες» του, γυρεύοντας εναγωνίως «καταφύγιο» και εξηγήσεις.
Στους πολέμους υπήρχε πάντοτε ένας Κάλχας ή ένας Τειρεσίας.
 
Ο Μάντης των εκατομμυρίων ετών!
 
Για τους Αμερικάνους υπάρχει η CIA, (ενίοτε και) σε ρόλο μάντη. Ετσι, χωρίς καθυστέρηση, τράβηξε από το «μανίκι» τον «άσσο» του Μπιν Λάντεν. Πρόκειται για ένα παλιό της γνώριμο. Εναν, άλλοτε «μαχητή της ελευθερίας», όπως άκουσα να τον λένε κάτι επίσημοι Αμερικάνοι, που τον εκπαίδευσε η CIA πριν από χρόνια για να κάνει τρομοκρατικές πράξεις εναντίον άλλων.
 
Ο «άσσος» των εκατομμυρίων ετών!
 
Ελειωνε ακόμη το ατσάλι, εκεί στους Δίδυμους Πύργους του Μανχάταν. Μια φλογισμένη μάζα με ανθρώπινα κορμιά, μέταλλα και μπάζα, όταν ανακάλυψαν «άθικτο» μέσα στην πύρινη κόλαση το διαβατήριο ενός από τους τρομοκράτες, όπως και διάφορα άλλα πειστήρια...
 
Πρόκειται, χωρίς αμφιβολία, για το «διαβατήριο» των εκατομμυρίων ετών!
 
Η Αμερική ονειρευόταν πια ένα πόλεμο σε μια μακρυνή, «ξεβράκωτη» χώρα, με σμπαραλιασμένα σπίτια από ένα προηγούμενο πολυετή πόλεμο. Το Αφγανιστάν, με τους Ταλιμπάν και την «Αλ Κάϊντα» του Μπιν Λάντεν.
Ο Πρόεδρος Μπους, άθελά του μίλησε για «Σταυροφορία», ξεσηκώνοντας τους Μουλάδες και το Ισλάμ. Κι όταν κατάλαβε τη γκάφα (;) του, έκανε πίσω, χαϊδεύοντας μάλιστα κι ένα Κοράνι, για του λόγου το αληθές.
Μόνο, που το φυτίλι είχε πάρει κι όλας φωτιά.
Ουδείς γνωρίζει επακριβώς τις πραγματικές σχέσεις Αμερικάνων και Μπιν Λάντεν.
Ουδείς γνωρίζει τον πραγματικό «ρόλο» του Μπιν Λάντεν, άλλοτε και τώρα.
 
Ισως, ο Μπιν Λάντεν να είναι τελικά ο γρίφος των εκατομμυρίων ετών!
 
Το σίγουρο είναι ότι οι Αμερικάνοι βομβαρδίζουν καιρό τώρα το Αφγανιστάν. Λένε ότι κυνηγούν τον Μπιν Λάντεν κι εμείς βλέπουμε μικρά παιδιά σακατεμμένα από τις βόμβες. Βομβαρδίζουν σπίτια, χωριά, νοσοκομεία, αποθήκες του Ερυθρού Σταυρού. Ωστόσο, όπως λένε οι Αμερικάνοι, πρόκειται για «λάθος»...
 
Το Λάθος των εκατομμυρίων ετών!
 
Κι εδώ είναι πάλι η Εκάβη αυτή, που «οδοιπορεί» σε μια χώρα φάντασμα, με τον τρόμο στα μάτια, ανέστια, στο χάος της προσφυγιάς και της ανέχειας.
 
Η Εκάβη των εκατομμυρίων ετών!
 
Εβδομάδες τώρα, η μεγαλύτερη πολεμική μηχανή από καταβολής κόσμου, έχει κάνει νταμάρι το Αφγανιστάν από τις βόμβες. Μια χώρα σκέλεθρο. Κι όμως, ο Υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, όπως και άλλοι Αμερικανοί αξιωματούχοι, λένε και ξαναλένε ότι θα πάρει καιρό ο πόλεμος. Πέντε, δέκα ή χίλια δέκα τέρμινα, που λεν κι οι χαρτορίχτρες...
Κι από την άλλη, υπάρχει ο «Ανθρακας». Η άλλη όψη του Μεγάλου Τρόμου.
Η ανθρωπότητα έχει τυλιχτεί σ΄αυτό τον «κουρνιαχτό» του ζόφου. Ζει τον εφιάλτη της «σκόνης» που σκοτώνει.
Η παράνοια!
Κι άντε να βρεθεί άνθρωπος να εξηγήσει «τα όνειρα του ...Φαραώ»!
 

 
Μαζί με τις βόμβες (Ισχνές αγελάδες), οι Αμερικάνοι «βομβαρδίζουν» και με τρόφιμα (Παχειές αγελάδες(;)).
Πάντως, οι ίδιοι οι Αμερικάνοι λένε δειλά-δειλά, ότι ο «Ανθρακας» δεν είναι δουλειά του Μπιν Λάντεν, αλλά αμερικάνικη. Ενας εφιάλτης στο «αμερικάνικο όνειρο».
 
Ο Εφιάλτης των εκατομμυρίων ετών!
 
Ωστόσο, οι Αμερικάνοι δεν φαίνεται να έχουν πάρει στα σοβαρά, κάτι πάρα πολύ απλό. Οτι, δηλαδή, όλοι αυτοί που έδρασαν στις 11 Σεπτεμβρίου στο Μανχάταν, προετοιμάστηκαν και «εκπαιδεύτηκαν» την Αμερική. Κι αυτό, κανείς άλλος δεν είναι σε θέση να τους το εξηγήσει, αν οι ίδιοι δεν θελήσουν να το ...καταλάβουν.
Διαφορετικά, μοιάζει να ψάχνουμε ψύλλους στ' άχυρα! Οι Αμερικάνοι φαίνεται να έχουν έναν εντελώς δικό τους τρόπο να σκέφτονται. Κι αυτό, βεβαίως είναι εντελώς δική τους δουλειά.
Ομως, η ανθρωπότητα έχει στ' αλήθεια τρομάξει. Βλέπει και φοβάται. Φοβάται με ΟΛΑ. Με όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν από κείνη τη φοβερή μέρα της 11ης Σεπτεμβρίου. Ο τρόμος πάει να καταντήσει ρουτίνα. Ενα ναρκωτικό που παραλύει. Τίποτε δεν είναι όπως πριν.
Ανάμεσα στον Μπους και τον Μπιν Λάντεν, η ανθρωπότητα παίζει τα νεύρα της στα ζάρια.
Ενας «ανεξήγητος» τρόμος.
«Η κλείς της Αβύσσου»!
Κανείς «μάντης» δεν φαίνεται ικανός να δώσει μια πειστική εξήγηση για ΟΛΑ όσα συμβαίνουν. Οι «παράπλευρες απώλειες» δημιουργούν σιγά-σιγά και «παράπλευρες ερμηνείες». Μόνο, που έτσι φουντώνει ακόμη πιο πολύ ο ΤΡΟΜΟΣ.
 
Ο τρόμος των εκατομμυρίων ετών!
 
Καταφυγή στον Αίσωπο, για παρηγοριά ή επιμύθιο.
Ο μύθος βρίσκει πάντα μια δι-έξοδο...
Αυτός ο μύθος έχει τίτλο: ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ.
 
Κύων και κόχλος
 
Ωά τις κύων καταπίνειν ειθισμένος, ιδών τινα κόχλον, χάνας το στόμα αυτού, μεγίστη συνολκή καταπέπωκε τούτον, οιηθείς ωόν είναι. Βαρούμενος δε τα σπλάχνα και οδυνώμενος έλεγε: "Δίκαια έγωγε πέπονθα, είγε πάντα περιφερή ωά πεπίστευκα".
 
Ενας σκύλος -λέει ο μύθος αυτός- συνήθιζε να καταπίνει αυγά. Κι όταν είδε ένα σαληγκάρι, το πέρασε για αυγό, οπότε άνοιξε το στόμα του και τό 'καμε μια γερή χαψιά. Αισθάνθηκε όμως στα σπλάχνα του ένα βάρος και καθώς πονούσε έλεγε: "Καλά να πάθω, αφού πίστεψα πως όλα τα στρογγυλα πράγματα είναι αυγά".

 
Τόσο «απλά» είναι τα πράγματα στον Αίσωπο. Απλά, όπως τα αγγίζεις, χωρίς να τα παραμορφώνεις...
Αλλο το αυγό κι άλλο το σαλιγκάρι!
 
Υ.Γ. Μια λέξη από αυτόν εδώ το μύθο του Αισώπου, με έσπρωξε στον πειρασμό να κάνω μια ...γελαστή σκέψη για τους δήθεν «εκσυγχρονιστές», και μην πάει ο νους σας σε τίποτε γνωστά πρόσωπα. Είδα τη λέξη «Κόχλος», που χρησιμοποιεί ο Αίσωπος για το σαλιγκάρι. Αρχαία λέξη (βλέπε κοχλίας και τα σχετικά), που έχει να κάνει με τον περιελικτικό τρόπο που είναι κατασκευασμένο το καβούκι του σαλίγκαρου. Η αρχαία λέξη διασώζεται και σήμερα στην Κρήτη, με μια ελαφρά παραφθορά, και το σαλιγκάρι λέγεται χοχλιός (κόχλος - χοχλιός).
 
Η γλώσσα των εκατομμυρίων ετών!
 

 

 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κειμενο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ως3» τον Νοέμβριο του 2001, με αφορμή το χτύπημα της Αλ-Κάϊντα στη Νέα Υόρκη. Στις 11 Μαρτίου του 2004, ο τρόμος επανήλθε με το ίδιο πρόσωπο, αυτή τη φορά στη Μαδρίτη. Και όπως δείχνουν τα πράγματα, ο εφιάλτης εξακολουθεί. Ωστόσο, η αντίδραση των Ισπανών σε όλη την έκτασή της, τη σοβαρότητα και τη στωϊκότητα, μέσα από το θρήνο και το πένθος τους, δίνει νομίζω μια ελπίδα.
 

ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ
Αθήνα, 31Μαρτίου 2004



zervonikolakis.lastros.net   Επιστροφή στην αρχική σελίδα