ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΑΔΝΗ



 
Απρίλης είναι, αχ! Και πώς χωράνε τόσοι έρωτες μες στους θανάτους!
Στο δώμα του ουρανού ξυπνά ο ήλιος΄ Χαράκτης, Ρα, Ωρος και Ερμής Τρισμέγιστος. Ανεβαίνει από τα βάθη του Πρωταρχικού Ωκεανού με έναν Ουροβόρο Οφι να καραδοκεί κι ένα σκαθάρι να τον αποτρέπει...
Και στα δώματα της Κρήτης πάλι, η Θεά των Οφεων κι ο Ταύρος. Πότνια Θηρών. Με ρόδακες και Λαβυρίνθους.

 
Αγάντα θέλουν τα όνειρα να σηκώσουν πανιά...
 
Με κίβδηλο όνομα κυκλοφορεί ο θάνατος στην αγορά, παραπλανώντας τους έρωτες. Φτερουγίζουν οι άρπυιες πάνω από τα λάφυρα.
Ο Απρίλης μου δεν έκρυβε ποτέ θανάτους. Μήτε πένθος. Κάπου εδώ γύρω αγρυπνά το ωραίο κεφάλι της Ειρεσιόνης και οι θαλοί του Διόνυσου.
Η γριά είναι, που χτυπά ύστερα το καλάμι της για να ξορκίσει τα δαιμονικά, ανήμερα του Αγίου Υακίνθου.
Με το πένθος ξαγρύπνησα, Μ. Παρασκευή, για να δω την ανατολή της καινούριας μέρας στο Φερό Βουνό και είδα το πέλαγο μπροστά να κοχλάζει στα αίματα για να αναδυθεί το μεγάλο άστρο, αιώνιο, σε αλκή φωτός...

 
"... Αποκάλυψη του Ωκεανού κι εσύ Εψιλον του αιέν..."!
 
Μεταφράζω έτσι με κόπο τον Ομηρικό Υμνο στον Απόλλωνα με τα φυσήματα του αέρα και από τα κυκλικά χαλάσματα μιας αρχαίας φρυκτωρίας φωτογραφίζω απέναντι τη Δήλο...

 
ΘΟΡΕΥΟΝΤΟΣΝΥΣΙΟΥ
... Η υπόλοιπη επιγραφή λείπει...
 
Ωστόσο, κι αυτές οι δυο λέξεις που απόμειναν μου είναι αρκετές και περισσεύουν για να διηγηθώ την ιστορία του Διόνυσου στη Νάξο με την Αριάδνη.

 

Πίνακας του Vanterlyn, Η Αριάδνη στη Νάξο.


 
Μπορεί και να ήταν Απρίλης, τότε που σήκωναν πανιά τα φοινικόχροα καράβια με τον Διπλό Πέλεκυ στα ωραία πανιά τους, έχοντας τις πρώρες στραμμένες στο Βορρά.

 
ΕΞΑΚΑΝΘΩΝΟΙΘΕΟΙΜΟΥΕΓΕΊΡΟΝΤΑΙ
 
Ενας Κούρος κοιμάται στο αρχαίο νταμάρι. Τα γένια του μου λένε το όνομά του και οι βόστρυχοι.
Μακάριος στους γάμους του με την Αριάδνη!
Μέσα στις ηδονές τον πήρε ο ύπνος. Κι η Αριάδνη έγινε αστερισμός στον ουρανό, πλάϊ στο Σείριο...
Ορισμένοι μύθοι παραμένουν ερμητικά αμετάφραστοι, όπως η λάμψη του Σείριου και ο Απρίλης με το ακραίο του όνομα στο ηλιοτρόπιο...

 
ΟΔΟΣΕΡΩΤΩΝ
 
Η Αθώρ θα αναπλέει πάντοτε το Νείλο για να σμίξει με τον θεϊκό της σύζυγο, τον Ωρο, στο Εντφού. Ο κακός Σήθ θα απεργάζεται ολέθρους. Ο Ωρος-Παιδί θα περιπλανιέται στη Δυτική Ερημο, τρώγοντας σπόρους. Ο Πρίγκηπας των Κρίνων έχει το κλειδί του Λαβυρίνθου...

 



zervonikolakis.lastros.net   Επιστροφή στην αρχική σελίδα