Po-ti-ni-a

ma-te-re

(ldCq, HsM)

Πότνια Μητέρα Θεά

Τρέμει το φως και ανεβαίνει αργά το άστρο της μέρας, πνοή πρωινού και ήχος, po-ti-ni-a, Θεά πρώτη της φύσης, Ιερή και Ιέρεια.

Όπου στρέψω, πατρώα ίχνη και σιγανά της γης αρώματα αρχεγονικά. Γραμμική Β΄, όπως αναπνέω.

Ακούω το bolero του Maurice Ravel και δυναμώνει το φως με τη μουσική πάνω από τα βουνά, στα κρηπιδώματα του ουρανού, όπου ρείθρα Θεών και φόβοι ανθρώπων.

Γαία Μινώα.

po-ti-ni-a.

Των ανθρώπων πρώτα. Η μουσική έχει το σχήμα των ανθρώπων. Μια ιαχή φωτός και της θάλασσας τα φωνήεντα. Λάστρος είναι το αρχετυπικό σημάδι της πέτρας. Γη των εγκωμίων, της ελιάς, του ίσκιου των βράχων, των μικρών φυτών, του έρειγκα και της μυρτιάς.

e-ra-wa

Της ελιάς το δέος.

Δυναμώνει ολοένα η μουσική του bolero. Ακκίζεται το φως ή πάλλεται; Σκαρφαλώνει ο ήλιος και είναι ο δίσκος του χρυσάφι. Με το ίδιο δέος από την εποχή των Φαραώ της Αιγύπτου, στη Μέμφιδα ή στις Θήβες.

Ολοένα. Όπως στα μινωικά Ιερά Κορυφής, στο Γιούχτα, στο Καρφί ή στον Τραόσταλο. Με τις ίδιες χοές: κρασί, λάδι και μέλι.

e-ra-wa, στη Γραμμική Β΄ θα πει: ελιά.

Φεύγει ο Χειμώνας.

Ο φίλος μου, ο Ζάχος Τερζάκης, πρωταγωνιστεί στην «Εύθυμη Χήρα»  του Franz Lehár, στη Λυρική Σκηνή. Στο ρόλο του Ντανίλο Ντανίλοβιτς. Μια παράσταση που καταφέρνει να γεννά γέλιο, μέρες που είναι.

Πότνια, po-ti-ni-a, με όποια γραφή κι αν σε γράψω.

Η Ελλάδα στις μαύρες της.

Της έδωσε μια ο ΓΑΠ, (USA-GAP) και την έστειλε στα τάρταρα. Ποτέ άλλος άνθρωπος δεν έβρισε με αυτό το χυδαίο τρόπο τους Έλληνες και την Ελλάδα. Ο πιο ξεδιάντροπος πρωθυπουργός (με το συμπάθιο). Τρισάθλιος.

Πότνια.

O GAP-ΓΑΠ έκλεψε την ψήφο του Έλληνα, για να ρίξει την Ελλάδα στο βάραθρο του ΔΝΤ, χωρίς να ρωτήσει κανένα.

Καιρός καιρώ εκκρούεται.

Ο καιρός του ΓΑΠ και ο καιρός του GAP!

Στις κάλπες.

Ο Luciano Pavarotti τραγουδά με τον αξέχαστό του τρόπο το Caruso. Χτες πέθανε ο Lucio Dalla. Ο κόσμος χάνει γράδα ώρες-ώρες.

po-ti-ni-a, ma-te-re.

Η «Εύθυμη Χήρα», Άννα Γκλάβαρι, πρέπει να παντρευτεί συντοπίτη της για να μην χάσει την τεράστια περιουσία της και να σώσει την χώρα της από τη χρεοκοπία. Ακόμη μια Άνοιξη. Στο πλατό της ισημερίας, με το φως ακέραιο.

Φως του ήλιου!

Αντίθετα από την «Εύθυμη Χήρα», ο αμερικανόθυμος ΓΑΠ (Γιωργάκης Α. Παπανδρέου) δήωσε τη χώρα και παρέδωσε τους Έλληνες αιχμάλωτους, αφού πριν τους λοιδόρησε και κατασυκοφάντησε τον τόπο αυτό παντοιοτρόπως.

Χάνει γράδα ο κόσμος και οι φελλοί είναι προορισμένοι να επιπλέουν.

Τυχάρπαστοι και εξωνημένοι περιφέρονται στην Αγορά με πορφυρές χλαμύδες. Αργυρώνητοι και δουλοπρεπείς. Οσφυοκάμπτες λογής και τυραννίσκοι της συμφοράς. Νταβατζήδες, νωθρόνοες και τσανακογλείφτες.  Σφουγγοκωλάριοι, έρποντες, κοπρόφρονες, κλέφτες και λάγνοι.

Καιρός, καιρώ εκκρούεται.

Αρχαία φυτά κυκλώνουν τον τόπο μου από το Μόχλος μέχρι τον Αζηλακιά, το Σελί, τον Καψά, το Σκινοσέλι, τις Λινές, τα Συγκομάλια.

Γαία Μινώα.

Po-ro-wi-to, είναι στη Γραμμική Β΄ ο μήνας που αρχίζουν τα ταξίδια στην Αίγυπτο των Φαραώ. Πάντοτε. Ο μήνας Πλωιστός. Βιράρουν τα πανιά με το Διπλό Πέλεκυ, αφού σηκώσουν με τα μπράτσα τους τις πέτρινες άγκυρες στην Αμνισό, στον Κομό, στο Μόχλος, στην Ψείρα, στη Ζάκρο.

Μηνός po-ro-wi-to.

Τους προδότες αείποτε τους είχαν στη φτυσιά!

Με τρώει ο ήλιος σε μια αμμουδιά στα Μάλια.

Στην Τάρμαρο, με τα Μινωικά ρο, που δίνουν στη λέξη τον αρχαίο ήχο της.

Ηχεί στα αυτιά μου συνέχεια το bolero του Maurice Ravel. Δυναμώνει ο ήχος ολοένα, λες και αγγίζει η μουσική τον ουρανός.

Τα χρυσά αγγεία από την πινακίδα «PY Tn 316» της Πύλου και η λέξη do-ra (δώρα), που αποτυπώνεται σ’ αυτή.

Μικροί, ωραίοι αρρύβαλοι από τη Ζάκρο εκχέουν τις αρχαίες υπέροχες μυρωδιές τους. Σπουδαία φυτά, βότανα και χόρτα.

Έρωντας, φασκομηλιά, φλισκούνι, θρούμπη, 

Στους τοίχους των Μινωικών Ανακτόρων ψηλαφώ τα σύμβολα που είναι χαραγμένα στις πέτρες. Αινίγματα Μινωικά. Το σχήμα του «Ε» (έψιλον) ή της Θεάς των Φοινίκων, της Τάνιτ. Αναγνωρίζοντας, ωστόσο τον Διπλό Πέλεκυ και το άστρο, που είναι στραμμένο στο Βορρά.

Μυρωδιές: Έρωντας, θρούμπη, φλισκούνι.

Οι προδότες θέλουν κρέμασμα.

Μυρωδιές: Σκίνος και κάπαρη.

Χάνομαι τα καλοκαίρια στους Λαβυρίνθους των Μινωικών Παλατιών, αναζητώντας τους κώδικες των Μυστηρίων.

Από τον Ορφικό  Ύμνο των Άστρων: «ΑΝΤΑΥΓΕΙΣ, ΠΥΡΟΕΝΤΕΣ, ΑΕΙ ΓΕΝΕΤΗΡΕΣ ΑΠΑΝΤΩΝ».

Την Τεόν αείδοντες.

Στους Πομπικούς Δρόμους των Ανακτόρων, στις Κεντρικές Αυλές τους και στους Δρόμους της Θάλασσας.

Η Ισλανδία έστειλε τον πρώην Πρωθυπουργό της, Γκέιρ Χάαρντε σε Δίκη, γιατί δεν κατάφερε να προστατέψει τα συμφέροντα της χώρας.

Δίκα κατείχε βροτούς. Πότνια Μάτερε.

Ιερό φως. Μέγα. Των Άστρων.

Ο Μυστικός Διαβατήριος των Πομπικών Δρόμων.

Ιεροτελής.

Αποκτενείν: τους προδότες

Δυσνόητος των αστρολάβων έως άχρι.

Δυτική Αυλή. Ο αποθέτης με το πλοίο.

«ΑΣΤΕΡΕΣ ΟΥΡΑΝΙΟΙ, ΝΥΚΤΟΣ ΦΙΛΑ ΤΕΚΝΑ ΜΕΛΑΙΝΗΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΙΣ ΔΙΝΑΙΣΙ ΠΕΡΙΘΡΟΝΙΑ ΚΥΚΛΕΟΝΤΕΣ

ΑΝΤΑΥΓΕΙΣ, ΠΥΡΟΕΝΤΕΣ, ΑΕΙ ΓΕΝΕΤΗΡΕΣ ΑΠΑΝΤΩΝ

ΜΟΙΡΙΔΙΟΙ, ΠΑΣΗΣ ΜΟΙΡΗΣ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΟΝΤΕΣ

ΘΝΗΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΘΕΙΑΝ ΔΙΕΠΟΝΤΕΣ ΑΤΑΡΠΟΝ»

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ: «Άστρων» (στίχοι 3-7)

{Ουράνια άστρα, αγαπημένα παιδιά της μαύρης νύχτας

που περιδινίζεστε γύρω από θρόνους, κυκλικά

που καταυγάζετε, ενώ είσαστε διάπυρα, και τα γενάτε όλα στο αεί

της μοίρας τα ίδια, σημαίνοντας την κάθε μοίρα}.

Αίσιος εκ γενετής. po-ti-ni-a ma-te-re.

Δια πυρός και σιδήρου.

Έτσι γυρίζει η ρόδα του καιρού.

Δια πυρός και σιδήρου.

Καιρό τώρα δεν υπάρχουν καλές ειδήσεις. Η χώρα βουλιάζει στα χέρια των αθλίων.

Η ένταση δυναμώνει, όπως κορυφώνεται η μουσική στο bolero. Βράζει ο κόσμος.

Σε πινακίδες της Γραμμικής Β΄ υπάρχουν οι λέξεις: da-mo (Δήμος), a-ke-ro (αγγελιαφόρος), o-pe-ro (όφελος), a-pu-do-si (απόδοση).

Στων αργυραμοιβών τους πάγκους εκπορνεύεται η οικουμένη. Με καινοφανείς λέξεις, αντί τη μία και μόνη: πουτάνα.

Οι εξοστρακισμοί θα ήταν μια λύση στις κάλπες.

Ο επίκλητος των άστρων, ταξιδεύοντας μεσοπέλαγα. Πολικός. Στα αμπάρια όλα τα υπάρχοντά μου από την προϊστορική του οψιανού και του χαλκού ύστερα. Γεννήματα της γης και τέχνεργα.

Ερέτες. Αιώνες στα κουπιά. Άοκνοι.

Ψηλά βουνά και βαθιές θάλασσες.

Με τους κύκλους του φεγγαριού: Σελένα, Μήνη, Μην, Μίνωας, Μινώα!

Ίδιες λέξεις στου καιρού το φλόκο.

Πρωτο-Μινωική Α΄

«ΕΝΝΥΧΙΑ, ΔΑΙΔΟΥΧΕ, ΚΟΡΗ ΕΥΑΣΤΕΡΕ, ΜΗΝΗ».

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ: Εις Σελήνην (στίχος 3).

Ο στόλος αποπλέει από τη Θήρα. Στην Ψείρα στέκουν ακόμη οι Μινωικές ξερολιθιές. Ανακαλύπτω τις στάχτες του ηφαιστείου στα θεμέλια των προϊστορικών σπιτιών, στο Μόχλος. Ένα σείστρο της Θεάς Αθώρ, φερμένο από την Αίγυπτο των Φαραώ, παραμονεύει στις Αρχάνες. Το ίδιο κι ένας αλαβάστρινος αμφορέας με το ονοματόσημο του Φαραώ Τούθμωση III.

Η Αρχαία Ολούς (στην Ελούντα) είχε ένα πολίτευμα που το ονόμαζε «Ευνομία» και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί της είχαν την ονομασία «Κόσμιοι», με τον εκλεγμένο (από τους Κόσμιους) Κυβερνήτη της πόλης να λέγεται «Πρωτόκοσμος».

Η Άνοιξη μπαίνει πάντοτε δρασκελώντας το κατώφλι της Ισημερίας, με τον πρώτο καιρό των ταξιδιών, που ανοίγει η θάλασσα τους δρόμους της στους τολμηρούς.

Φοβού και Σέβου.   

Τι μπορεί να σημαίνει τάχα η λέξη e-to-ki-ja στη Γραμμική Β΄, που από τότε που την είδα έχει στοιχειώσει στη σκέψη μου και γυροφέρνω αιώνες στους Πομπικούς Δρόμους της Δυτικής Αυλής στα Μάλια και στους τοίχους της Φαιστού.

E-to-ki-ja, θα πει: εντοίχια. Και εκεί μέσα στους τοίχους υπάρχουν σύμβολα μυστικά, κρυμμένα για πολλούς αιώνες. Αυτά ψηλαφώ με δέος και σέβας. Τα «εντοίχια» των αινιγμάτων.

Φοβού και Σέβου.

Οι προδότες δεν έχουν μήτε σέβας, μήτε φόβο. Έρνος κακών δαιμόνων, που βυσσοδομούν. Φύτρες ασπαλάκων.

Αιώνες πολλούς ένας ταύρος τρέχει στη Μεσόγειο, φορτωμένος μύθους και φωνές ανθρώπων. Ο Ιερός Ταύρος από την Αίγυπτο των Φαραώ και από την Κρήτη. Αρχετυπικός των πολιτισμών. Του Λάβρυος και του Λαβυρίνθου.

Φοβού και Σέβου.

ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

Αθήνα 7 Μαρτίου 2012

 

 





zervonikolakis.lastros.net   Επιστροφή στην αρχική σελίδα